بعد از دوماه اومدم خونه ی خودم .. چقد سخته کاش خونه م نزدیک خونه بابام بود اخه ۶ساعت فاصله؟فک میکردم بچه م بیاد دیگه سرگرم میشم دیگه دلم تنگ نمیشه ولی حالاباپسرم دوتایی دلمون تنگ میشه لعنت به این دوری ولعنت به این خونه های اپارتمانی..پسرم گریه میکنه منم باهاش گریه م میگیره این افسردگیه؟؟خیلی حالم بد خوشبحال اونای که نزدیک هستن ...

والا ما 15 دقیقه راهه هر ده روز یکبار میرم

میفهمم گلم چی میگی
آدم ذاتا حالتیه که اگه تو یه شهر باشی و دو هفته نبینی زیاد به حالت تاثیر نداره اما همینکه بری یه شهر دیگه ناخودآگاه خیلی دلت میمونه و احساس تنهایی میکنی
اینو این مدت تجربه کردم فهمیدم چون اولیا حاملگی تا پنج ماه یکسره پیش مامانم بودم بعدش رفتیم مسافرت دو هفته و واقعا متوجه شدم که دوری چقد سخته
‌و اینکه شایدم میشه گفت افسردگیه گلم
چون هم توی حاملگی هم بعد زایمان آدم هورموناش بهم میریزه و این حالت ها طبیعیه
باید سعی کنی با چیزای دیگه خودتو سرگرم کنی و به همسرت بگی که بیشتر هواتو داشته باشه تا دوریشون بهت مشخص نشه

منم بعد از7 ماه برگشتم خیلی میترسیدم از تنهایی بچه بزرگ کردن ولی سرگرم کردم خودمو فعلا دارم خونه تکونی میکنم آخه استراحت مطلق بودم

من ک از روز ۱۴ زایمان تنهام و خونه خودم
نزدیکم هستن ولی زیاد نمیرم
خونه خودم راحتترم

خودتو دکتری کنی بیچاره میشی دستی دستی خول میشی

خانواده منم رفتن واسه دانشگاه خواهرام شهرستان منم دست تنهام و کسیو ندارم جز پسرامو شوهرم خودت و سرگرم کن باهاشون تصویری حرف بزن
خونه فیلم ببین کاراتو بکن ب خودت برس
با بچت وقت بگذرون چشم رو هم بزاری بزرگ میشه حسرت این روزارو میخوری
افسردگی چ داستانیه ول کن بابا