کیا مثل منن نمیدونم طبیعیه یا افسردگی هیچ مشکلی هم ندارم باشوهرم یاکسی ولی ازوقتی دومی باردارشدم بااین ک خودم خاستم ویک سال طول کشید همین ک حامله شدم یه احساس بدی داشتم هی میگفتم نکنه اشتباه کردم بچه میخاستم چکار یه حس تهی بودن ترس ونمیدونم چجوری بگم اصن حالا ک نزدیک زایمانم شده بیشترشده اون حس ها فک میکنم خیلی سختم میشه باز بچه داری دنبال بچه دویدن بازشب بیداری وداستان های بچه اصلا دست خودم نیست ناشکری نمبکنم بااین ک کمکی هم دارم بازم وفتی بش فک میکنم ضربان قلبم میره بالانمیدونم چمه....خیلیم عصبیم از محبت کرون دیگرانم حتی بدم میاد ازیه چیز الکی کوچیک کوه میسازم همش غرمیزنم نارضیم خیلی آشفته ام
الان ک ۷ رورمونده به اومدنش نمیگم ذوق ندارماولی مث اولی نیی برام خیلی بهش فک نمیکنم میگم بدنیابیادمیبینمش دیگ احساس میکنم بزرگ شدم وصبور یا افسردگیه😃
شما چطوریین

منم دقیقاحس شمارودارم😌

من بچه اولمه خیلی دلشوره دارم که قراره چجوری بزرگ شه چجوری تربیت کنم چجوری حواسم بهش باشه به کارام برسم به زندگی برسم و هزارتا دلشوره اینجوری دارم و این هفته ام همش گریم میگرفت

منم دقیقا خداروشکر هیچ مشکلی ندارم و خودم خواستم باردار شدم یک سال و نیم طول کشید ولی همین که مثبت شد تستم پشیمون شدم انگار اما چون جنسیتش فرق داره با بچه اولم خیلی خوشحالم الآنم واقعا برا اومدن لحظه شماری میکنم
اما بعضی وقتا با خودم میگم نباید فعلا می‌آوردی و واقعا اگه برگردم عقب به این زودی نمیارم

عزیزم منم تقریبا اینجوریم سر اولی خیلی بیشتر ذوق و شوق داشتم
الان سر دومی هی میگم وای دوباره شب بیداری و...
اخه اولی درکی از سختی نداشتیم الان طبیعه ب نظر من
منم منتظرم که نی نی بیاد و حال و هوای منو عوض کنه ان شاا...

من دقیقا این حسا رو وقتی بچه اولم ب دنیا اومد داشتم سه ماه تموم هیچ حس ذوقی نداشتم از بچه اولم همش تو فکرم میگفتم اشتباه کردم نمیخاستم الان کم کم اوکی شدم

منم گاهى مثل شما فكر مبكنم
همش ميگم ميتونم از پس دوتا بچه بربيام؟
دوباره بعد ده سال شب بيداريا و سروكله زدن با بچه كوچيك سخت نيست؟
گاهى استرس ميگيرم و عصبى ميشم
خدا خودش كمكمون كنه

بچه اولت چند سالشه؟