سلام مهربونا توروخدا راهنماییم کنید بدون سرزنش کردن، چون خودمم خیلی عذاب وجدان دارم، ما دوماهیه اسباب کشی کردیم و رفتیم تو غربت، بخاطر شغل شوهرم، ی مسئله ای پیش اومد یکم عصبی شدم، الان پسرم تنهایی کلافه میشه چون همیشه عادت داشته دورش شلوغ باشه، میره وسایلو بهم میریزه، یا بهونه گیر شده من یوقتایی سرش داد میزنم الان ب محضی ک ی اشتباهی کنه ازم میترسه ولی از باباش نمیترسه، من ب باباش میگفتم تو ناز نازو بارش اوردی و اشتباهه، الان خودم عذاب وجدان گرفتم، بنظر شما چیکار کنم چطور رفتار کنم باهاش😭😭😭😭😭

باهاش بازی کن
کاری که دوست داره انجام بده
این عصبی بودن بیشتر وقتا نیاز ب آغوش دارن

عزیزم منم تنهام توشهر،اصلا عذاب وجدان نگیر ماآدم اهنی نیستیم که همه چیو بتونیم تحمل کنیم گاهی وقتا دیگه صبرمون لبریزمیشه،من میبرمش پارک،توحیاط،خانه بازی،بیشتروقتام خونه هستیم میریزه میپاشه ،یکم بذارش خانه بازی خودت تنهاباش،یا باباش بره بیرون خودت یکم تنهایی حال کن،این حال من خیلی خوب کرد

عزیزم ناراحت نباش منم غربت هستم
بچمم گهگاهی همینه عصبی میشم
ادمیم دیگ سخت نگیر بزار عادت کنه یه مدتی طول میکشه

داد نزن سر بچه بیشتر بوسش کن بغلش کن دقیقا این حس و چن روز پیش منم پیدا کردم چون از من حساب می‌بره من اخم میکنم سریع قهر می‌کنه بعدش به خودم گفتم چرا بچمو دعوا میکنم همش ،بیشتر سعی کن ببریش بیرون فضای سرپوشیده مثل خانه بازی آخه الان واس پارک هم سرده یا شبا که یایاش میاد تو ماشین دورش بدیذ

بالخره باید یکی جذبه داشته باشه