۴ پاسخ

من چه بچم کسیو بزنه چه کسی بچمو بزنه برخورد میکنم باش
میرم پیشش یکم صدامو جدی میکنم اخم ریز میام میگم آی آی کسی حق نداره کسی و بزنه

الان دقیقا برا منم شده چالش
پسرم با بچه خواهرم سه ماه فرقشونه پسرم بزرگتره
ولی مدام درحال دعوا هستن
یعنی سر یه اسباب باری یا محل ندادن یکیشون گریه و‌جنگ دارن
باید بیخیال بشیم والا این پروسه رفته رفته ادامه داره نمیش کاریش کرد

تو هیچکدوم ازین موارد نباید خوددار باشی اتفاقا.
تو مورد اول اگر بچت نمیتونم از خودش دفاع کنه عقب واینسا برو و به اون بچه بگو تو نباید بقیه بچه هارو بزنی وقتی بچت ببینه یادمیگیره و دفعه بعد واینمیسه.
تو مورد دوم اسباب بازی بچه مال خودشه اگر دست بچه دیگه ای و نمیده از مامانش بخواه که اسباب بازیو به بچت برگردونه.
تو جفت موارد بچه با دیدن رفتار تو یادمیگیرن که چطوری دفاع کنن از حقشون.

از همین الان رو خودت کار کن و بزن ب بیخیالی ک فردا روز ک مهد کودک و مدرسه رفت بتونی تحمل کنی اونجا چالش های بدتری میبینی یهو بچت میاد میگه فلانی زدم معلم این گفت بچه ها بازیم ندادن تازه با گریه هم میاد 😂

سوال های مرتبط

مامان دردونه مامان دردونه ۱۶ ماهگی
درباره بازی- ۸
من خیلی دنبال این بودم که هم سن و سال پسرم پیدا کنم تا باهم بازی کنن. ولی تجربه ام نشون داد که این سن برای هم بازی شدن خیلی زوده. مطلبش رو هم خوندم که بچه ها تو این سن بازی نمیکنن. یه پدیده ای هست به اسم بازی موازی. یعنی هر کدوم برای خودشون بازی میکنن.
بچه های کم سن تر ، بچه های بزرگتر و بچه های دقیقا هم سنش رو امتحان کردم.
کلا از دیدن هر نوع بچه ای خوشحاله☺️
بچه های کوچیکتر رو دوست داره نگاه کنه و ناز کنه و دست بزنه. بچه های هم سن خودش خوب میتونن با هم راه برن، بیشتر با هم به به میخورن و دبنال هم راه میفتن و سر اسباب بازی دعواشون میشه😅
بچه های حدود ۲ یا ۳ سال خیلی تجربه جالبی نبوده. چون خیلی تو اون سن بچه ها بچن و همینطور لجباز و خودمحور میشن.
بچه های سن بزرگتر حدود ۴ یا ۵ و ۶ هم با دخترا بهتر کنار میاد.مواظبشن. رعایتشو میکنن. پسرها خیلی ورجه وورجه دارن تو این سن انگار‌ یه جا بند نمیشن که البته طبیعیه.
بچه های بزرگتر که دیگه مدرسه ای شدن هم خیلی دوستش دارن خیلی توب مواظبشن. ولی خوب دیگه پسرم نمیتونه به اون صورت باهاشون بازی کنه.
و اینکه تو این سن باید حتما بازی با نظارت و دخالت بزرگترا باشه. باید اگه دعواشون‌میشه دخالت کرد حتما.
سن پسرم ۱ سال و ۴ ماهه.
و از همون موقعی که میتونست بشینه قرارهای دوستانه براش میذاشتم.
الان چندتا دوست داره که خونمون میان و خونشون میریم. فکر میکنم بیشتر دوس داره که نی نی بیاد خونمون و باهاش تو اتاقش بازی کنه. ولی رفتن به خونه بقیه و اسباب بازی های جدیدم خیلی براش جالبه.
خانه بازی هم بردمش چند بار. از وقتی تونست خوب راه بره. ولی با کسی هم بازی نمیشه. خودش بازی میکنه ولی بودن تو محیط بچه ها رو مسلما خیلی دوست داره.