شوهر من یه ادم ترسویی بود که اگر خانوادم یه کم سفت و سخت میگرفتن هیچ وقت عرزه ی همچین غلط کاری های نداشت .بگذریم ...من خودم دست به کار شدم و اون دندون خراب رو برای همیشه کندم .اینجا گاهی اوقات میخونم خیلیا وضعیتشون از منم بدتره ولی میترسن جدا بشم به خاطر خانواده یا آبرو یا بچه و یا هرچیز دیگه .میخوام بگم هیچیییی واجب تر از خودت نیست هیچییییی .خانواده که هرکس درگیر زندگی خودشه و براش مهم نیست بچه هم بزرگ میشه و میره پی زندگیش این تو هستی که زندگیت نابود میشه ،البته من منظورم اینه هر جا رفتید با بچه برید ،خیلیا میترسن میگن شوهرم بهم بچه رو نمیده ...مگه دست شوهره؟؟؟قانون تا ۷ سالگی بچه رو به مادر میده اگر دختر باشه از ۷ تا ۹ سالگی میره پیش پدر اگر پسر باشه تا ۱۵ سالگی و بعدش خود بچه تصمیم میگیره پیش کی باشه ....به هرحال هرکس نظر شخصی خودش رو داره ولی به نظر خودم ما آدم ها یک بار متولد شدیم ،یک بار زندگی میکنم پس اون یک بار هم برای خودم زندگی میکنم نه خانواده و حرف مردم .ببخشید ک ون لق دیگران .مگه وقتی داشتم عذاب میکشیدم کسی براش مهم بود ؟؟؟؟

بنظر منم بچه ای که شاهد افسردگی و حال بد مادر و کلا خانواده ی بهم ریخته باشه،بار روانی بیشتری رو تحمل میکنه تا بچه ی طلاق(البته که باز هم بستگی به خیلی چیزا داره)

در کل خدا لعنت کنه خانواده ای رو ک بچشونو بدبخت کنن
تورو خانوادت بدبخت کردن

دقیقا باهات موافقم منم یه بار جدا شدم همه مخالف بودن نمیذاشتن ولی سفت و سخت وایسادم و جدا شدم مگه چقدر عمر می کنیم ک اونم با یه ادم اشتباه تباه کنیم بره .....همون آدمایی ک میگفتن جدا نشو جدا نشو الان کجای زندگی منن کجان الحمدالله جدا شدم یه ازدواج ۱۰۰ لول بالاتر ادم بهتر نصیبم شد و هزاران بار شکر میکنم ک تونستم منطقی تصمیم بگیرم من بابام میگفت خونه رات نمیدم میگفتم عب نداره میرم کارتن خواب میشم مشکلی ندارم همه اش حرف بود جدا شدم رفتم موندم خوابگاه و درسم رو خوندم و بعدم ازدواج کردم

بچتو گرفتي ازشون؟؟

الان دوبار ازدواج کردی بچه داری اون دخترت چند سالشه اللن

اره واقعا مردم فقط بلدن حرف مفت بزنن

طلاق گرفتی؟