به حدی عصبی میشم که همش گریه ام میگیره. سر هرچیزی. دیروز پسرم مشق مینوشت. کمی بزرگ نوشت. همشو پاک کردم گفتم اینطوری نویس. بعد هم اونو زدم و هم خودمو. اونقدر فشار روم هست. دیوانه شدم. دخترم دوسالشه. اونم ترسید و گریه کرد. همش گریه میکنم به بخت بد خودم که روز خوش ندیدم.

لطفا به فکر درمان خودتون باشین که بچه ها بزرگ بشن مجبور نشین اونا رو درمان کنین.اونا گناهی ندارن

باید بی خیال بشی وگرنه هم بچه آسیب میبینه و هم خودت داغون میشی این نیز بگذرد من هم یه بار دختر بزرگم زدم محکم ردش موند چون خیلی لجبازی میکرد دیگه از اون به بعد هیچ وقت محکم نمیزنم در حدی که بگم بسه صدایم بالا نمی برم زیاد فضولی میکنن ولی اشکی که دخترم ریخت اصلا دیوانه شدم گفت مامان تو من و زدی

مثل منی

بچه ها ی بزرگ عصاب ادمو بیشتر خورد میکنن با این مشق های وامونده منم یک‌دومی دارم

هعیییی

منم همینم بخدا