امشب که وانیا داشت میخوابید، داشتم به این فکر میکردم اگه خواستم بچه دوم بیارم چقدر باتجربه تر شدم، روزای اول به جای اینکه از کولیک و یبوست و‌زردی و … بشینم گریه کنم و بترسم بلایی سر بچه ام بیاد بلدم چیکار کنم و در عوضش بیشتر بغلش مکنم‌ بوش میکنم دلم برای عطر نوزادیش بعدا تنگ میشه
یکهو یک آن دلم برای وانیا سوخت نشیتم براش گریه کردم و گفتم ببخشید که مادر بی تجربه ای مثل من نصیبت شد! یا اینکه تمام تلاشمو میکردم و میکنم همیشه مطالعه کنم و کم نذارم ولی تجربه یک چیز دیگه هست
بهش گفتم ببخشید اگه روزایی بلد نبودم و اذیت شدی
نمیدونم چرا این حس کضخرف اومد سراغم و بغض کردم
این روزا خیلی سختتر از نوزادیه به نظرم وقتی چهاردستو پا میرن و … و واقعا خیلی وقتا خسته ترینم ولی میترسم دلم برای همین روزا هم تنگ بشه و حسرت مادر ناکافی بودن مجدد بیاد سراغم
تا حالا از این حس مضخرفا داشتین ؟

اااااخ دقیقا...پسرک بیچاره ی من تا۵۳روزگیش زارمیزد..همه میگفتن از کولیکه..شایدباورکردنی نباشه۱۱باربردمش دکتر.
روزی۱۴ساعت مک میزد وهربار۱۰دقیقه میخابید..تااینکه یک بنده خدایی که خداوند پدرش رارحمت کنیدگفت بچه ت سیرنمیشه که اینقدرکم میخوابه...فرزند من نوه ی اول سمت مادرمه ومادرم هم بیتجربه...بادادن شیر خشک اونشب برای اولینبارپسرم خوابید..هنوز که هنوزه بعدازین ندت یادش میفتم میخوام زاربزنم براطفل مظلومم که مادرش نفهمید گرسنشه...اینروزا که گاهی۱۰/۱۲ساعت متوالی بیداره؛اینروزاکه باذوق براش غذااماده میکنم ونمیخوره؛اینروزا که گاهی ساعت به ساعت بغلمه...فقط وفقط میگم صبورباش؛غری نزن؛گلایه ای نکن.تو به این بجه خییییلی بدهکاری...خیلی

شما که یدونه داری خدا حفظش کنه من چی بگم دوقلوهای تازه چهار دستور پا میرن واقعا از خستگی بعضی وقتا میخوام بیهوش بشم

دقیقن منم همینم

من ک کلا خودمو فراموش کردم ، دیابت دارم ، گاهی وقتا صبحا درگیر پختن غذا واسه بچم و خودمون میشم ک خوردن صبحانم میکشه ب همون ناهار ظهر و انسولین صبحمو ک باید میزدم نزدم چون چیزی نخوردم ، از طرفی همش بغلمه واسه شیر خوردن باید راه برم تا شیر بخوره ، خودم لاغر جونی تو تنم نیست ولی مجبورم بغل کنم . فقط یه ناهار میخورم ی شام میان وعده ک هیچی ، از طرفی حرفا بقیه ک وای چرا لاغر شده در صورتی ک تا قبل دندون از منم بیشتر میخوره . منکه از لحاظ جسمی و روحی خیلی ب هم‌ ریختم ، بچه دوم خیلی دوس دارم ک دختر باشه بعدها شاید عصا کشم باشه ولی یاد دوران بارداری ک میفتم ک چقدر ب خاطر افت قندا ک بیهوش میشدم یا بالا رفتن قندا و استرس سالم بودنش و ... توبه میکنم . 😞

من ب هیچ عنوان ب بچه دوم فک نمیکنم همش حس میکنم اگ‌بیارم ب بچه اولم ظلم کردم

همه تا جواب ها رو خوندم ...بنظرم هر مادری ب سهم خودش روزای سختی و تجربه کرده و هر کسی ی جورشو ...گاهی فکر میکنم اگه ب قبل برگردم قبل از بچه دار شدن آموزش ببینم و دوره برم و با آگاهی بیشتری بچه دار شم چقدر خوب میشه ...اما ته همه فکرام میرسم ب اینکه من هرگز نمیتونم ب عقب برگردم ...رویاها و فکرامو میریزم ی گوشه ذهنم و بعد سعی میکنم از امروز مادر بهتری باشم در حالی ک بازم مطمئنم من هرگز مادر کاملی نیستم اما امیدوارم ...امیدوارم ب کافی بودن ...تلاشمو میکنم و تنها چیزی ک بلدم عشق دادن بهشه اینکه هر روز بهش بگم دوست دارم ...بغلش کنم...بوسش کنم و وو...ی روزایی از سر فکر و درگیری های زندگی همینم کمتر میشه و شاید یادم بره اما شبا عطر تنشو نفس میکشم و بازم میگم امیدوارم فردا مادر بهتری باشم...

یادمه الینا از هشت روزگی رفت NICUتا یکماهگیش، با اینکه خودم دسترسی داشتم به دستور پزشک و داروها و... با این که بیمارستان رو میشناختم ولی اون لحظه فقط ی مادر شکننده بودم ک میشستم کنار دستگاه و گریه میکردم براش که انقدر ازش رگ گرفتن بچم رگ نداره. دوبار ازمایش مایع نخاعی دوبار با سوپرا و کاتتر از مثانه اش نمونه گرفتن، شوهرم منو از بخش میبرد بیرون تا صدای گریه الینا آزارام نده ولی تصور میکردم تو ذهنم ک الان کاتتر داره وارد بدنش میشه و... 😭😭😭😭 یه عکسهایی ازون روزها دارم و وقتی نگاه میکنم به الینا میگم فقط منوتو میدونیم باهم از چه مسیری عبور کردیم ـدوتامون باهم بزرگ شدیم. و تو قلب منی که خارج بدنم میزنه. همه مادر اولی ها اینجورین.

اره منم اینجوری میشم خیلی

من که دیگه بچه نمیارم مگر اینکه دخترم بخواد

اقا من اومدم بگم من تقریبا عذاب وجدان خاصی ندارم
پسرم از وقتی به دنیا اومد عجیب اذیت میکرد و نق میزد
منم فکر میکردم بچه یه لحظه هم نباید گریه کنه
دیگه ۲۴ ساعت بغل میکردم و بازی میکردم
چند باری توی نوزادی گریه شدید کرد که هیچ وقت علت اش رو نفهمیدم.
یکی هم سر ختنه اذیت شد که یادم میوفته ناراحت میشم.

بدتر از همه اینکه بعد از تولد پسرم با همسرم اختلاف زیادی پیدا کردم با اینحال خیلی محکم به مادری کردنم ادامه دادم. توی تلخ ترین روزام برای خنداندن محسن هم برنامه داشتم و نزاشتم یه روز بدون شادی و خنده هم داشته باشه.

مامان وانیا من به اندازه شما مطالعه نداشتم
اگر مطالعه شمارو هم داشتم دیگه خودمو بهترین مامان دنیا میدونستم 😊🤭

من از این بایت کلی اضطراب دارم☹️

من از وقتی که 5دقه بود تاپیکو گذاشته بودی تا الان داشتم گریه میکردم🥲 و تازه آروم شدم، من واقعا صبح تا شب دارم میدوم و هیچی از خودم نمونده ولی باز حس میکنم چقذر مادر بدیم و دلم میسوزه برا پسرم
من بدترین روز هارو بد تولد پسرم داشتم افسردگی شدید، دست تنها تو غربت و همسر به شدتتت بی درک، ولی بازم تلاش میکردم
یادم نمیره بدترین روزای کولیک و بیقراری رو و همسری که راحت میخوابید ولی حتییی حاضر نبود خودش آب بخوره و منو صدا میکرد آب بیارم چه برسه بقیه چیزا

واقعا حس میکنم تا اینجا 100 سال پیر شدم

ای جانم فکر کنم هربچه ای یکی یدونه از این مدل عکس داریم😁
دقیقا ولی من اصلا بچه دوم دوست ندارم ولی همسرم به شدت یه بچه دیگه میخواد میگه یکی کمه تنهاست اذیت میشه😮‍💨
دقیقا منم منکه روزای خیلی سختی رو گذروندم چون همزمان با سز دکتر کیست بارداریمو هم برداشت عملم خیلی سنگین بود تا۲۰ روز نمیتونستم از جام بلند شم باید دستمو میگرفتن دخترمم کولیک شدید داشت وای خدا چه روزایی بود
ولی اره به قول شما خیلی تجربم زباد شد
فکر کنم همه مامانا این حسو تجربه کنن هرچند وقت

من هنوزم همینم بی تجربه

من که خیلی پر عذاب وجدانم

بله بله من همیشه روزای نوزادیشو ک بیاد میارم بغض میکنم و ازش معذرت میخام ک مامان بی تجربه ای بودم براش بهش میگم ببخشید مامانی اخه اولین باره که مامان شدم پسرم🥺🥺

آره امروز عکس یک ماهگیشو نگاه میکردم بغض کردم گفتم حیف شد

نه والا من وقتی یادم میوفته مصمم تر از قبل رکی بچه دوم خط میکشم !!البته از مجردی یدونه میخواستم الان مطمئن مطمئن شدم .
حالا بزار یه حس مزخرف دیگه من بهت اضافه کنم دومی رو که آوردی دیگه وقت نمیکنی به اولی اونجور که بایدبرسی دوباره عذاب وجدان میگیری😆😆😆😆

دقیقا منم همیشه ب خودم میگم کاش زمان ب عقب برمیگشت و اشتباهات قبل و تکرار نمیکردم و بچمو باکیفیت بهترو تجربه هام بزرگ میکردم....من بخاطر شقاق سینم باوجود شیرفراوانی ک داشتم نتونستم بچمو شیربدم همش میدوشیدم الان متوجه شدم راهکار زیادی بوده یاخیلی ازاین موارد دیگه ک وقتی بهش فکر میکنم عذاب وجدان میگیرمو دلم برا بچم میسوزه

همه ی اینا طبیعیه قشنگ جان
دقیقا همینطور ولی میدونی چیه عزیزم بزار از تجربه ی خودم ک مامان دوتا بچه ام بگم درسته ک ادم تجربش بیشتر میشه آگاه تر میشه واقعا و راحتتر میدونه تو شرایط چیکار کنه

ولی طبق تجربم بچه ها کلا باهم فرق دارن . من سر دخترم چالش تنظیم خواب و رفلاکس شدید داشتم
و تجربه ای از حساسیت و اینا نداشتم چون دخترم نداشت
ولی سرفرهان با چالش حساسیت و رفلاکس الرژیک بر خوردم ک متااااسفانه دکتر بمن نمیگفت رفلاکس الرژیک همش میگفت حساسیت چ روزایی ک با عذاب وجدان میگذروندم چون یذره شیرینی میخوردم همش بالا پایین چک میکردم
برای شروع کمکی برای فرهان همش استرس و ترس داشتم یجور
تا اخر خودم حدس زدم مطلب خوندم و یاد چند سال پیش افتادم ک نکنه دکتر بخاطر رفلاکس الرژیک منع داده
کم کم شیرو عوض کردم دیدم علائمی نداره پیش ی دکتر دیگه رفتم توضیح داد کامل برام و گفت نیاز نیست شیر رژیمی بدی ...

ولی در مواقع کولیک و رفلاکس و تنظیم خواب و شروع غذای مستقل واقعا ادم آگاهتر

دقیقا درکت میکنم یاد روزایی افتادم که تازه از بیمارستان اومدیم و همه مین بچه رو گرم نگیر جاش خنک باشه زردی داره میگفتم و میپوشوندمش
بچم دوش ب دستگاه خوابید چقد بی تجربه و نادون بودم چقد گریه میکردم
یاد مظلومیتش تو دستگاه میوفتم اشکم در میاد

شما که ماشالله یک مادر کاملید.یک مادر تمام وقت...همیشه از پستهاتون لذت میبرم

واقعا منم بعضی وقتا میگم ببخشید مامانی ک مامان خوبی نیستم بلد نیستم آرومت کنم

من همیشه این احساس دارم ازوقتی مادرشدم یه لحظه به خودم فکرنکردم همیشه با فکر بچه ها خوابیدم با فکر اونا بیدارشوم انگارهیچ چیز واسه خودم‌نمیخوام

من خیلی الان ناراحت و کلافم
دخترم شیرشو خوب نمیخوره منم اکثر وقتا زوری میدم
امشب واقعا دلم براش سوخت از شدت خواب چشاش قرمز شد و میمالوند و گریه میکرد
منمم از سر وسواس و حسااسیتی که رو شیر خوردنش دادم میخواستم به زور بدم بهش
اخرشم اون موفق شذ و طفلی انقددد خسته شد تا گذاشتمش جاش خوابید
الان پر از حسای بد و عذاب وجدانم 😢