تا چند شب پیش شبا وقتی میخواستم لامپ و تلویزیون رو خاموش کنم گیلدا گریه میکرد و مخالف می‌کرد من بهش میگفتم باشه روشن میکنم بهش زور نمیکردم و صدامو بلند نمیکردم براش که نه الان باید بخوابی با اینکه خسته بودم ، الان دوشب وقتی خاموش میکنم گریه نمیکنه بهش میگم وقت خوابه بدو بخواب گوش میکنه.
هیچ وقت باهاش لجبازی نمیکنم چون میدونم اگه اصرار بر چیزی میکنه کنجکاو هست و میخواد بشناسه و درک کنه و تجربه کنه منتها چیزی که خطر داشته باشه نمی‌ذارم و نمیدم خودشم فهمیده این مسئله رو چون هی بهش نمیگم نکن دیگه ای بابا چرا آبو ریختی و فلان.....،
بیشتر موقع ها میگه آب براش میارم دستشو میکنه توش در میاره آخر سرم میریزه روی فرش وقتی میریزه منم سریع میگم باصدای آروم ای وای ریختی[چون میدونم بعدش میخواد بگه بازم بیار😂] بعد استکان رو میگیره سمتم میگه اوم میگم نه دیگه ریختی دیگه نمیارم.
چیزی که طلب کنه اگه خطر نداشته باشه براش میارم گیلدا هم متوجه شده من مامانی نیستم که اهل مخالفت باشم پس اگه واسه چیزی میگم نه حتما دلیل دارم اونم زیاد اصرار نمیکنه.
درسته بعضی کاراشو دوست ندارم متلا همین آب ریختنش روی فرش یا کل بشقابها رو میگه بده با این حال چون خودم دوست ندارم بهش نمیگم نه براش میارم میگم شاید تو ذهنش چیزی میگذره و میخواد عملا انجام بده ببینه چه جوری میشه چون بچست دیگه ذهن کنجکاو و ذات کشف کردن داره.

مقالات مرتبط

سوال های مرتبط