سلام مامانا، ازونجایی که هرکس بچش به دنیا میاد از خوبیا نمیگه و فقط از سختی هاش میگه و توی دل مادرای باردار ترس میندازن گفتم بیام تجربه ی دوستمو بعد یکسال بچه داری بگم:
سوال من ازش این بود که واقعا انقدر سخته بچه داری؟ چون از الان اون ذوقم رو گرفته تصور سختی ها.
و جواب دوستم:👇
نههه اصلاااا
ببینین این کارا و سخت گیریا همش ناخوداگاهه
ازشدت دوس داشتنه
که تو دلت نمیاد یه لحظه هم کنارش نباشی که نکنه اتفاقی بیافته چون هیشکی به اندازه تو دلبسته اون نیس
۹ ماه تو شکم تو بوده یه تیکه از وجودته
برا همین زود تر پیش‌بینی میکنی نکنه سردش باشه گشنش باشه چیزیش بشه و ...
و از فکر اون اتفاقایی که نیافتاده ولی تو تو ذهنت جلو چشمت میاد نمیتونی نگرانش نباشی
و هیشکی به اندازه تو نمیتونه مراقبش باشه
قلق هاش رو فقط تو بلدی
و اینقدر اینا حس و حالش قشنگه
که حاضری همه چیز رو بزاری کنار و فقط مادری کنی
و همه سختی هاشم به جون بخری باااعشق تمام
حتی اگه هرشب نخوابی
حتی تو اوج سختی و خستگی و درد
وقتی برات میخنده جونت درمیره واسش
وقتی خودشو بهت می‌ماله
میفهمی که اون میفهمه این همه عشقتو
وقتی هر مرحله رشد وتکاملش رو میبینی
دیوونه میشی از اینهمه ذوق
من حتی بنظرم این نوع عشق و دوست داشتن تو رابطه همسری هم نیست

بچه داری هم سخته و هم شیرین، هر دوتاش باهم هست، نمیشه بگی خوبی مطلق و یا شیرینی مطلق هست و نمیشه بگی همش سختی و بدیه، پایه بودن همسر و کمک داشتن خیلی مهمه، اینکه له نیازهای خودتم در عین مادر بودن باشی خیلی مهمه، این که زیادی حساس نباشی با این وجود که حواست سعی میکنی به همه چیز باشه من خیلی حساس بودم و خیلییییی سر بچه هام اذیت شدم مخصوصا اوایل نوزادیشون

😍😍😍😍

دردت تو جووونم بچه😭😭دوستت دارم

فداش بشم به موقع بیاد تمام بد قلقی هاش به جون میخرم

مرسی عزیزم چقد قشنگ😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍