یاد بگیریم چگونه به احساسات بچه‌ها گوش فرادهیم. این‌که بگوییم «عزیزم، تو نباید از دست مادربزرگت عصبانی باشی.» یا بگوییم «دختر خوب که از دست پدرش عصبانی نمی‌شود» فقط احساسات آن‌ها را نادیده گرفته‌ایم و ممکن است فرزندمان با خودش بگوید: «من از دست مادربزرگ عصبانی‌ام، پس حتماً دختر خوبی نیستم.».

به جای اینکه به فرزندمان بگوییم نباید چنین احساسی داشته باشد، بهتر است اجازه دهیم یاد بگیرد که احساسش، هرچه که باشد، طبیعی و بی‌ایراد است: «همه گاهی عصبانی می‌شویم دخترم. عصبانیت بد نیست، اما بیا ببینیم چطور می‌توانیم آن را بروز دهیم که دیگران ناراحت نشوند.»

مقالات مرتبط

سوال های مرتبط