سلام عزیزان دل ممنون میشم راهنمایی کنید خیلی این موضوع اذیتم میکنه و ناراحتم ....دخترم خیلی اجتماعی هست و سریع ارتباط میگیره شاید خیلی کم اولش خجالت بکشه اما بعدش خوب میشه وقتی میریم بیرون سریع با هر بچه ای دوست میشه و دلش میخواد دست اون بچه رو بگیره و باهم بازی کنن و بدو بدو اکثرا هم با بزرگتر از سن خودش دوست میشه خیلی کم با هم سن هاش می چرخه و اینک سریع وابسته میشه وقتی میریم جایی یکم باهاشون بازی میکنه دوست نداره ک برن یا توی ساختمون دخترهای همسایمون خیلی بزرگترن دنبالشون گریه میکنه و ب زور میگ بیاین خونمون و این کارش واقعا من و عصبی میکنه یه چن باری بردمش پارکینگ با بچه ها بازی کرد اما موقع برگشت کلی جیغ و گریه ک من میخوام باشم پیششون یا اگ بیان جلو در خونمون میگ نی نی بیاد خونه واگ نیان تا نیم ساعت فقط گریه میکنه .صبح ک پا میشه تا صدای بچه هارومیشنوه گریه ک نی نی بیاد خونه ...شده جایی بریم ک رفته دست بچه هارو کشیده ک بیان باهاش بازی و اونا مقاومت کردن و نیومدن این رفتارش خیلی عذابم میده ده بارم واسش توضیح دادم گفتم ببین دختر گلم نی نی دوست نداره باهات بازی کنه زیاد اصرارش نکن اما نمیشه الان با دختر خواهرم اصلا نمیسازن دو دقیقه ک کنارهمن اون ۷ سالش اما اگ بیاد خونمون بخواد بره دنبالش خیلی گریه میکنه ....ممنون میشم بهم راهکار بدین ک چ جوری برخورد کنم با رفتارش

منم با حرف شوهرت موافقم شاید زیاد براش وقت نمیزاری،سعی کن تو خونه خودت خیلی باهاش بازی کنی،براش بازیهایی درست کن که دلش بخواد خونه بمونه من با این که بچم پسره مثلا فک کن یکی از بازیهامون بازی با لوازم اشپزی،الکی غذا درست میکنیم چایی میخوریم ،منظور این که این یکی از چنتا بازیشه،

مثل پسر من 🥴🥴 پسر من که اگه ببینه بچه ها فوتبال بازی میکنن دیگه تمام تا حالا ده بار بازی بچه ها رو بهم ریخته 😂😂 میگه منم باید بازی کنم اونا هم بزرگترن حوصله بچه دو ساله ندارن.

بچه شما با هوش و اجتماعی هست.دختر منم اینجوریه.از روانشناس پرسیدم گفت هوشش بالاس.حالا از چی ناراحتی؟

عزیزم چون دخترت همبازی نداره این کارو میکنه دلتنگه دختر منم دقیقا همبنجوریه

پسر من با دختر شما باید بندازیم چرخ گوشت آدم نورمال بیاد ازش بیرون


دغدغه من کاملا برعکس شماس از آدم و عالم فراری
ببینه تو پارک کسی هست سمت سرسره نمیره...
باهیچکس بازی نمیکنه نه بچه داداشم
نه بچه جاریم فقط میگه بریم کوچه برمی ماشین خودم تنها باشم
هرکدوممون یک جور

دختر من برعکس اصلا از بچه ها مخصوصا هم سنای خودش خوشش نمیاد و فقط با بچه های بزرگتر بازی میکنه البته بهشون هم وابسته نمیشه موقع خداحافظی باهاشون بابای میکنه و بوس میفرسته و تامام

پسر منم همینطوره دقیقا فرقی نداره کوچیک و بزرگ دلش میخواد یکی باشه فقط سربه سرش بذاره بریم جایی یا کسی بیاد گریه میکنه یا میریم تو محوطه نمیخواد بیاد خونه ایقد گریه میکنه حال خودش و مارو بد میکنه

تو خونه سعی کن محیط براش جذاب باشه .کارایی که دوست داره بکنید

البته اگر خودت باهاش بازی کنی و مخصوصا زیاد پارک ببریش انرژیش تخلیه میشه و دیگه دنبال کسی گریه نمیکنه.حدود یکماه هرروز دخترمو بردیم پارک و طبیعت تا اینکه اوکی شد

عزیزم به نظرم تو این سن تاحدی طبیعی هست
ولی خب با حرف شوهرتون هم موافقم اگه بچه تو خونه‌هم بهش خوش بگذره شاید کمتر بهونه بگیره

خیلی قلب مهربونی داره همش بچه هارو ناز میکنه بوس میکنه ...اصلا زدن بلد نیست حالا شوهرم میگه اینا همه ب خاطر اینه ک تو کم با بچه بازی میکنی ب نظرتون درست میگه؟ طبیعیه؟؟ممنون میشم راهنمایی کنید از تجربه هاتون بگید ک من چطور براش توضیح بدم