خلاصه که اون شب کلی گریه کردم تا که صب ساعت پنج کیسه آبم ترکید رفتیم بیمارستان خصوصی دکترم گفت قبولش نکنین 😒 بعدش رفتیم بیمارستان دولتی که بردن زایشگاه بستری کردن شانسم اونروز یه دکتر خوب (دکتر سختری) گیرم اومد و از راه نیومده کلی مسکن و چیز میز خوب نوش جونم کرد و قرار شد بعد شیش سانت اسپاینالم کنن 😁
این وسط منم از گشنگی داشتم بی‌حال میشدم هر چی میگفتم زنگ بزنین شوهرم برام چیزی بیاره به خودشون نمی اوردن😭تا اینکه یکی از خدمه ها لطف کرد یه چایی با کره پنیر اورد تا خوردم کم کم دردام شروع شد اونروز تو زایشگاه به جز من یه نفر دیگه بود و ماماهای بیکار هر کدوم از راه می‌رسیدن زرت و زرت معاینه میکردن تا ساعت ده بعدشم دیگه رفتن تا ساعت یازده و نیم پیداشون نشد😐
یهو اومدن دیدن شدم هشت سانت به دکتر بیهوشی زنگ میزدن سرش شلوغ بود منم دردام واقعاً زیاد بود جیغ نمیزدم گریه هم نمیکردم فقط از ته دلم اه کنده میشد یکی از ماماها پرسید چن سالته گفتم هیفده عین مرده ها بودم هی میگفتم روم پتو بندازین تو هوای گرم لرزم کرده بود بیحال شده بودم دکتر بیحسی اومد ولی وقتی ده سانت شده بودم 😅 دیگه از اینجا به بعد فقط زور رو متوجه می‌شدم

مقالات مرتبط

سوال های مرتبط