یروز درمیون شوهرمو میبینم اونم فقط عصر تا شب ک همون نصف روز هم ک میاد خونه یا دنبال دوستاشه یا دنبال کار کردن یعنی همون نصف روزم یکی‌دوساعت میبینیمش و آخر شب موقعه خواب یه بچه کوچیک دارم باردارم هستم واقعا خسته شدم از زندگی کردن این چه زندگیه آخه نه تفریحی داریم نه سرگرمی کل روز تو خونه با دخترم تنهام فوق فوقش یه سر به مادرم اینا بزنم عصبی شدم افسرده شدم حوصله ندارم جدیدا بچمو خیلی دعوا میکنم به شوهرم گفتم یه فکری به حال کار و بارت بکن من واقعا دیگه نمی‌کشم با یه بچه کوچیک حتی مرخصی هم نمیگیره شما بودین چیکار میکردین

لعنت ب این مملکت ک فقط زندگی‌مون شده کار وخوابگاه،جوری بلا سرمون آوردن بی شرفها ک همش باید روز وشب بدوییم تابتونیم فقط زنده باشیم ن زندگی کنیم درکت میکنم عزیزم فقط خدا بمون نگاه کنه

چرا یک روز درمیان باید بیاد خونه؟
مگه شغلش چیه؟
نمیگه زنو بچم به روحیه نیاز دارن به تفریح و صحبت کردن نیاز دارن
اگه شرایطش اینطوری بود نباید به فکر بچه دوم میبود چون شما الان بیشتر از همه به استراحت نیاز داری

منم همینم نه تفریح نه سرگرمی نه هیچیییی

خودت برو بیرون با بچه ات وقت بگذرون
همسر منم کارخونه همیشه سرکاره ولی من خودم با پسرم میریم بیرون بازار پیاده روی پارک

من واقعا خستم دیگ دیشب برقمون رفت و تا ۴ صب نیومد بچه هم از گرما نخوابید منم عصبی شدم تا صب نخوابیدم صبم زود بیدار شد پسرم ،شدیدا سرم درد میکرد منفجر میشد هم بچم زدم هم خودمو انقد گریه کردم زندگی شده بخور و نمیر نه دلخوشی نه شوهر با درکی نه بچه آرومی یعنی بخاطر بچه نمیخوام بمیرم والا همین الان امادم

منم دقیقا شرایط شما رو دارم با این تفاوت مادرمم کنارم نیس خدا بهمون صبر بده ان شاءالله

اول شرایط زندکیتو درست میکردی بعد دوباره باردار میشدی، اینحوری بیشتر میریزی بهم

شغلش چجوریع مگ
میدونی ادما نیاز به توجه دارن درکت میکنم سخته ادم یکم‌حال خوب میخاد دلش میخاد تا وقتی جونه کیف زندگیو ببره حق داری واقعا