سلام .مامانها لطفا اگر راهکاری دارین من رو راهنمایی کنید واقعا کم آوردم.پسرم الان ۱۸ ماهه ست هر چی میگذره بدتر میشه اوضاعم من شاغلم صبح تا ظهر مامانم نگه میداره و تمام مدت چسبیده به مامانم از ساعت ۲ هم که خودم میام خونه تا ۱۲ شب تو بغل منه همش میگه بغلم کن بذارم رو اوپن یا بغلم کن کلید برق رو بزنم یا تو کابینت ها رو ببینم .منم وسایلی که خطر نداره رو دستش میدم ولی مامانم میگه تو بد بارش آوردی هر چی میگه که نباید گوش بدی یا هر چی میخواد نباید بدی دستش به خدا از کمر درد دارم میمیرم .با هیچ وسیله بازی،بازی نمیکنه .همش فکر میکنم حوصله ش سر میره منم میگم بذار کاری که دوست داره رو بذارم انجام بده .عصرها هم بیرون میبرمش ولی انگار لذتی از مادر بودن نمی‌برم.واقعا نمیدونم کارم اشتباه بوده ؟الان چکار کنم؟بچه های شما هم انقد اذیت میکنن؟

عزیزم نه اینوری نه اونوری یعنی نه خیلی محل بده نه بی محلی کن. معلومه هرچی بگه انجام بدی اونم خواسته هاش بیشتر میشه. هر وقتم شل بدی اون میفهمه با یه مقدار اصرار و جیغ به خواسته ش میرسه. عزیزم الان در سنی هست که شما باید کنترلش کنید نه اون شمارو. شما باید جایگزین بهش بدین حواسشو پرت کنین. بایذ بفهمه چی خطرناکه چی بده چی خوبه.

به نظرم کاراش عادیه همه ی بچه ها این کارارو دوست دارن وابستگیشم بخاطر دوتا فرد متفاوته که مراقبشن باهاش حرف بزن هرروز بگو مامان من میرم سرکارتومیری خونه مامان جون چند ساعت دیگه میام دنبالت بگیرش تو بغلت اینو بهش بگو

بپه ای منم همینه یابغل منه یامامانم
عاشق وسایل اشپز خونس همش داخل کابینته

پسر منم همینه...اضطراب جدایی دارن تا دوسالگی همین روال میگذره تا خوب بشن

منم پسرم‌همینه از روی اپن آویزون میشه میگه بعلم کن لوستر دست بزنم کلید روشن خاموش میکنه
هرروز ی خسارتی میزنه ولی باید ریلکس باشیم

بنظرم کارت اشتباهه، هر کاری میخواد قرار نیست انجام بدی من بچم اوایل گریه میکرد الان یه کم نق میزنه میبینه محلش نمیدم خودش میره بازی میکنه