واقعا نمیخوام ناشکری کنم اما حس میکنم پسرم داره میشه شبیه همون بچه هایی که تا پارسال خودشونو و مادرشونو توی دلم سرزنش میکردم .
با اینکه هر سری میریم بیرون کیفمو پر از خوراکی و اسباب بازی های جذاب میکنم که بیرون سرگرم شه اما اصلا توجه نمیکنه و مدام اذیت میکنه و من حرص میخورم البته اذیتش بیشتر از کنجکاویشه و اینکه ذوق میکنه یه محیط جدید میبینه و کارای عجیب میکنه .نمیدونم شایدم کاراش طبیعیه و توقع من زیاده اما خواهر و برادرم رو یادم میاد توی خونه خیلی شیطون بودن اما بیرون از خونه فقط کنار مامانم میشستن و اصلا هیچ اذیتی نداشتن .
واقعا موندم چیکار کنم امیدوارم خدا صبر و تحملم رو زیاد کنه .از طرفی دوست ندارم اطرافیان به بچه م برچسب شر بودن بزنن .
و دلمو به این خوش کردم که بچه هایی که توی بچگی اذیتشون زیاده بزرگ شن آرووم و عاقل میشن .

وا چه توقعی داره از بچه مگه آدم بزرگه بفهمه چی خوبه چه بد سخت نگیر 😅خودت بیشتر اذیت میشی به جای اسباب بازی و وسیله پایه شیطنتش باش من که میرم با تیام خودم بیشتر شیطونی میکنم هر چند منو تیام برون گرا هستیم بر عکس شوهرم همش میگه زشته ولی توجه نمیکنم هر کاری تیام دوست داره تا جاییکه مجازه انجام بده

خوبه این بد نیست. من دخترم انگار برعکس همه بچه هاست.کالسکه اصلا نمیشینه باید خودش پیاده شه هول بده، پارک میریم تاب نمیشینه باید پیاده شه خودش هول بده تاب خالی رو. ولی من دوست دارم کاراشو

حتما تو نزدیکتون یه ادم گیری هست که اونقد بد گفته میخوایین بچتون. نهایت خوبی باشه؟؟؟
مادرشوهر من اینطوره و تا بچه منو میبینه هزارتا مارک میچسبونه من اذیت میشم میام همش ذره بین برمیدارم میفتم رو رفتارای پسرم
اما جالبش اینجاس اون یکی ها بی تربیت و خیلی هم بددهن هستن اما ازش میترسن اونارو حلوا حلوا میکنه که ببین از من ترسیدن این نترسید

چنروز پیش یه خانومه تو گهواره میگفت بچم تو خونه شیطویه ولی جایی میریم همش میشینه کنارم اصلا بازی نمیکنه انقدم نگران بود ک چرا بچش بیرون آرومه... واقعا هرکدوممون یچیزی پیدامیکنیم که خودمونو نگران کنیم...

چه کارایی میکنه بیرون میری؟ کالسکه هم داره؟