سلام دوستان گل. من الان پسرم سه ماهش شده هنوز خونه مامانم. یه هفته رفتم خونمون خیلی سختم بود بچه گربه میکرد دستپاچه میشدم به هیچ کاریم نمیرسیدم خودم از بیخوابی کلافه بودم.شوهرمم صبح میاره شب میاد . دوباره برگشتم خونه مامانم ولی قشنگ احساس میکنم دیگه خسته شدن از من و شوهرم البته عاشق بچه هستن . چکار کنم ؟

چاره ای جز اینکه بری تو دلش نداری.خونه خودت برو و تنها بمون تا عادت کنی.اون بنده خداها هم سنی ازشون گذشته دیگه حوصله ندارن.قوی باش و تنهایی رو دیگه تمرین کن

منم خونه مامانمم بیشتر وقتا همین حس رو دارم
ولی اگ خونه بمونم افسردگی میگیرم حالم بد میشه مجبورم بمونم

منم بعد چهلم برگشتم خونمون دو روز موندم دیدم نمیتونم دوباره رفتم
ولی فقط دو روز موندم
دو سه روزم رفتم خونه مادرشوهرم
پنجشنبه برگشتم که فرداش تنها نباشم، روز بعدشم همسرم زود برگشت
من عادت کرده بودم تنها نباشم وگرنه کارای بچه با خودم بود

انگار هر چی بیشتر میمونی هم خودت هم بچه هم همسرت تکراری و عادی میشین
سعی کن برگردی چند روز بمونی خونه خودت دلتنگت بشن

یه سوال عزیزم خرجتون و میبرین؟یا نه من خرجم و میبرم

من الان ۴۸ روزه خونه مادرم هستم نمیتونم تنهام یعنی همسرم هم نیست متاسفانه مریضم شب هم میخوابم هیچی متوجه نمیشم دیگه الان خونه مادرم میمونم تا بچه ۳ ماه شه البته خونه خودمم سر میزنم ولی بچه اینجاست اگه بگن برو خونت خودشونم میان

من که کارای خونه رو ول کردم یعنی خسته میشم نمیرسم ناهارامم مامانم میفرسته واسم من مامانم تا دو ماهگی موند پیشم خیلی بچم گریه میکرد کولیکش بهتر شد دیگه نیومد

دیگه ماشاالله بچه ات سه ماهش هست تقریبا باید قلش دست اومده باشه هیچ جا خونه خود ادم نمیشه من سر زایمان اولم مامان چهار روز مونده وقت نداشت بیشتر بمونه خواهرشوهرم اومد ۱۰روز موند بد خیلی دخالت میکرد همسر فرستاد رفت خودم موندم خودم حتی خودم تنهایی بچه رو حموم میبرد سر دخترم مامانم ۲۰روز موند رفت دوباره خودم تنها همه کارم کردم هیچکی رو هم ندارم

خیلی ممنون از اینکه تجربه هاتون گفتین. واقعا خیلی عادی شدیم براشون و این خیلی اذیتم می‌کنه باید خودم و جمع و جور کنم. بدبختی اصلا فرصت نمیکنم یه لقمه نون دهنم بذارم آنقدر که بدنم ضعف داره تا بچه خوابه منم می‌خوابم به هییییچ کاری نمیرسم

خداییش خیلی سخته منم دو ماه پیش مامانم بودم ولی بعد دوماه برگشتم دو روز اول سخت بود بعدش بهتر شدم تازه من با مامانم چهارساعت فاصله دارم هیچ کسم پیشم نیس خودمو شوهرمیم

درک میکنم
ولی باید خونه خودت بری
خودتون هم راحت نیستین مطمئنم،مخصوصا شوهرت شاید کلا اونجا راحت نباشه
هیچ جا خونه آدم نمیشه
اتفاقا برو خونه خودت سعی کن عادت کنی ب تنهایی،بچه تو به خونه اصلیش عادت بده اینم مهمه چون
یکم ک بگذره هم تو ب بچه عادت میکنی قلقش میوفته دستت،هم اون بهت عادت میکنه
هممون تنهاییم خونمون،خودمون خواستیم بچه دار شیم،پس باهمه سختی هاش باید شرایطو بپذیریم
بعدشم این روزا هم زود میگذرن نگران نباش
یهو دیدی عه یه سال شد دوسال شد و بچت بزرگ شده...

یکم خونتون بمون بهش عادت میکنی اولش تنهایی سختو ترسناکه بعد عادت میکنی

برو خونه خودت با کمی برنامه ریزی میتونی

بابا چه خبره برو خونه خودت اول ممکنه سخت باشه بعدش عادت میکنی
جای من باشی چیکار می‌کنی یه بچه 3ساله بد قلق دارم و بچه دومم هم 3ماهشه
تازه شوهرم نظامیه یک هفته خونه اس یک هفته سرکار

اولش سخته برو خونه دیگه باید عادت کنی