حالم خیلی بده و فک نمیکنم خوبم بشم نمیدونم چرا بچم از تو همون بیمارستان سینم نگرفت و شیر نخورد فردا ۴۰ روزگیشه ب هزار مکافات شیرمو نگه داشتم ولی نمیخوره که نمیخوره شده برام ی حسرتی 🥺احساس میکنم اصلا منو نمیشناسه هیچ فرقی بین منو و غریبه براش نیس تو بقلم اروم نمیشه خیلی حس بدیه نمیدونم چ کار کنم ی موقع هایی دگ از فکرش کلی گریه میکنم

خواهرشوهرم اولش گفت اگه نخواستی شیرخودتم‌ ندی نده
خیلیا بخاطر افتادگی سینه شیر خودشونو نمیدن ولی گفت هیچ کس حق نداره بهت بگه چی بده چی نده
منم هم شیر خودمو میدم هم خشک

ببین بچه مادر قوی میخواد همه ما با یک سری مسایل بچه هامون درگیریم و احساس بی کفایتی و ناکافی بودن می کنیم
این دوران میگذره و به تجربه تبدیل می شه خیلی به خودت فسار نیار بچه رو هم ازار نده کلی بچه با شیر خشک بزرگ شدن و الان هم سر و مر و گنده ان
میگذره غمت نباشه

عزیزم چون حس خودت اینجوره فکر میکنی بچه ات با تو اروم نمیشه وگرنه اون تنها نیازش وجود تو
شاید بکم نسبد ب بقیه ک‌شیر مادر میخورن مستقل تر باشه
مهمه وجودت با ارزش خودته که مادر شدی

عزیزم هیچ اشکالی ندارد اگه اینایی که شیر خشک میخورم یا شیشه الان بزرگ نشدن و مامانشون نمیشناسن پس هیچی دیگه سی
تا میتونی با شیر دوش برقی شیر بدوش‌تو شیشه بهش بده تا دوره بگذره حداقل خدایی نکرده مریض نشه