همیشه از مستقل بودنم راضی بودم تا الان ک مادر شدم
چقدر دلم برای بچم تنگ شده چقدر ناراحتم ک هرروز آواره اش میکنم
چقدر غصه میخورم ک تربیت بچم داره تغییر می‌کنه
پستونک فقط شب میخورد الان شده کلا دهنش
لجباز شده
پیش مادرم می‌ذارم خیالم جمعه اما پیش مادر شوهرم اصلا
وقتیم نمی‌بری با آدم دعوا داره ک چرا نمیاری می‌بری خسته میشه اخماشو می‌کنه تو هم شوهرمم ک همش غر موقع بردنم
اگر خدا خواست سال دیگ قسطام کم شد می‌شینم ور دل بچم مرخصی بی حقوق میگیرم

عزیزم باز قدر مادر و مادرشوهرتو بدون،همسایه ما پرستار گرفت که بچش توی خونه خودش باشه اذیت نشه،یهو دید همه چی خونش گم میشه،دوربین گذاشت دید بله پرستار از وقتی می‌آد تا وقتی میره تمام خونه رو میگرده و هرچی این خریده که بخورن خودش میخوره و آشغال از پنجره میندازه پایین،یکی دیگه از آشناها پرستار گرفته ،بچش سوءتغذیه گرفته بود ،پرستار میگفت خب نمیخوره دیگه،باز خیالت راحته، اشکالی نداره پستونک هم خونه خودت کنترلش کن ،ناراحت نباش ،هرکی یه شرایط داره،و همه در سختی هستن ،هرکی یه جور

حیف عزیزم شغلتو ول نکن بلخره الان که کوچیکه میگذره یکم بزرگ بشه عادت میکنین دیگه فقط یکی دو سال اول سخته

اشکال نداره عزیزم قوی باش میگذره همش

منم کلی نیاز دارم با این شرایط اقتصادی برم سرکار ولی دلم نمی‌خواد این روزای بچم ک دیگه تکرار نمیشه رو از دست بدم 🥲😭

خیلی سخته خیلی من حالتو درک میکنم

ازسال دیگه بذارش مهد

دقیقا بچه چند تربیتی میشه

شغلت چیه عزیزم 🥺🥺