همش تو خونه ام تنها منو و پسرم و با بی خوابی و بی حوصله و خسته از کار خونه این همه از صبح تا ساعت ۴ ظهر شوهرم میاد خونه بعد ک میاد لباساشو میپوشه میره بیرون غروب میاد بعد ک شب شد زود میخابه اصلا زندگیم چیز خاصی نداره نه خوشگذرونی نه دوستی نه هیچی اصلا کارم شده افسردگی و گریه تا کی!!!!

چرا بلد نیستید حرف بزنید من به شوهرم میگم اومدی خونه اول باید منو ببوسی بهم توجه کنی محبت کنی بعد پسرت میخنده‌میگه حسود خانم باشه

بعد که بش میگم میخنده میگه تو باید خوشحال باشی خونه ات تنها و بچه ات پیشته دیگه چی میخای اونوقع خودش یک دقیقه بچه رو میگیره خسته میشه پ برسه ب من طول روز و با گریه هاش و درداش میسازم بدون هیج کمکی

چرا با شوهرت حرف نمیرنی یکم درکت کنه این روزا کنار تو و بچش باشه
من که از الان میگم حواست باید بیشتر از بچه به من باشه ها بوسم میکنه میگه چشم تو برام از همه عزیزتری
اونم انقدر باهاش حرف زدم این شده

کجااا میره؟بهش بگو این بچه رو من رو جهازم از خونه بابام نیاوردم ک بشین خونه نگهشدار

همین ک جگرگوشه ات کنارته و میدونی سلامته کافیه بخدا...من ک چندروزه همه چیم روهواس جز بچم ب چیزی فکرنمیکنم

عوارض زایمانه عزیزان

چرا بعد زایمان اکثر مامانا اینو میگن درصورتی که الان بیشتر از همیشه نیاز به توجه شوهرشون دارن
کاش اینجور چیزا رو تو مدرسه یا جایی یاد میدادن
شاید اونموقع انقدر افسردگی بعد زایمان تو خانوما شایع نمیشد 🥲💔

منم 😔😔😔😔به خودم میگم توکه شرایطی اینجوری بود بچه میخواستی چیکار