-مهمترين نكته ميتونه اين باشه كه بچه ها رو صادقانه تشويق كنيم.
تشويق هاي پراكنده و اغراق آميز بچه ها با كاهش اعتماد به نفس و اجتناب از چالش ها در ارتباطه!
مثلا وقتي ميگيم: واي اين زيباترين نقاشيه كه تو عمرم ديدم!
يا تو يه قهرماني كه خودت تونستي زيپ كاپشنتو ببندي!
هم باور پذير نيست، هم وقتي وارد اجتماع ميشن از ديگران هم انتظار تشويق هاي بي مورد رو دارن و اونجا ديگه خبري از اين مدل تحسين ها نيست، اونوقته كه هم علاقه شون رو به درس از دست ميدن و هم اعتماد به نفسشون روز به روز كمتر ميشه.

چند نمونه تشويق اشتباه:
-تو خيلي زيبا-باهوش هستي
-تو بهترين بازيكن تيم هستي
-تو دختر-پسر خيلي خوبي هستي
-امروز تو مهموني عالي بودي و هميشه بايد اينطوري آروم باشي

چند نمونه تشويق درست:
-بهت افتخار ميكنم با اينكه كار سختي بود انجامش دادي
-خيلي خوشحالم زحمتت رو براي تمرين كردن موسيقي ميبينم
-نقاشيت خيلي خلاقانه بود

مقالات مرتبط

سوال های مرتبط