پارت دوم
ساعتای ۲ ظهر شد اما هنوز همون ۲ونیم سانت بودم هیچ تغییری نکردم اعصابم اینقد خراب بود میخاستم سزاریان شم اما مامام به حرفم گوش نداد و خیلی مهربون بود تا ساعت ۵ عصر هنوز همون بودم دردام خیلی زیاد بود دیگ نای حرف زدن با کسیو نداشتم رو تخت بیمارستان تو خودم میپیچیدم و همش انگار دشویی داشتم متنفر بودم از امپول فشار هعی امپول فشار میزدن بهم مامام اومد باهام کمک کرد تا ورزش کنم اما نای هیچ کاریو نداشتم خیلی وحشتناک درد داشتم نمیخاستم ورزش کنم تا زودتر ببرن اتاق عمل به مامام گفتم توروخدا سزاریانم کنم من میمیرم گف تحمل کن تا ساعت ۱۲ شب اگ طبیعی نزاییدی اونوقت مجبور میشم ببرمت واسه عمل چون ۱۲ ساعت نباید بیشتر بگذره از کیسه اپت ک پاره کردیم

مقالات مرتبط

سوال های مرتبط