میشه بگین اگه جای من بودین چه میکردین؟
بین این که درس بخونم و ازمون شرکت کنم معلم بشم
یا بشینم خونه بچمو بززگ کنم موندم
مامانم میگه هیچی برای بچه بهتر از یک مامان خانه دار نیستاز یک طرفم میخوام یک مامان به روز باشم هدف داشته باشم میدونم بچمم به من افتخار میکنه
ولی از طرفی یک کم محیط خونمون برای اینکه بچمک بزارم پیش مامانم مساعد نیست ینی شاید من زیادی سخت میگیرم مامان بابام گاهههی خیلی کم با هم بحث میکنن اونم چون مامانم مذهبیه بابام نه و مامانمم خیلی اهل کار خونه نیست یکم شلوغ پلوغ و عذاهای سرسری درست کنه میترسم بچم اذیت شه 🥹

بنظر منم بچت مهم تره
منم شرایط تورو داشتم اما وظیفه مادری رو الویت بیشتر دیدم

و اینکه در کنار مادری به رشد و کتابو دوره هام میرسم تا یکم بچه ها بزرگتر بشن بتونم تو جامعه باشم

اما اول بچه و خانواده

برای من ک درس خیلی ارزش داره بچه هم کنارش، اینکه مادر مستقل و تحصیل کرده باشی از همه چیز بهتره، نمیشه ک کل عمرتو برای بچه فدا کنی، درستو بخون بچه‌ات هم ک بزرگتر شد میتونی بزاری مهد و اینا و خودت ی زن مستقل باشی.
منم دانشجوی ارشدم این‌ترم برای زایمانم مرخصی گرفتم ولی از ترم دیگه ایشالله ادامه میدم، البته درسام تموم شده فقط پایان نانه دارم ک با بچه تلاش میکنم تمومش کنم.

شما تلاشت و بکن درستو بخون نزار بعدا پشیمون بشی از اینکه هیچ تلاشی نکردی قطعا آینده شما و بچه داری به یک میزان اهمیت داره فکر نکن اگر بشینی خونه خیلی مادر خوبی هستی اگر بری سرکار مادر بد

به نظر من هدفتم ادامه بده،قطعا یه مامان مستقل و شاد خیلی برای بچه بهتره

عزیزم بچت خیلی واجب تره خودت تربیتش کنی خیلی بهتره تادیگران منی که بچمو خودم بزرگ کردم بازم اخلاق ورفتارکسی دیگه رویاد گرفته

اگر میتونی تا مثلا دو سالگی پیشش باش بعدش آزمون بده و معلم بشو . ولی اگر الان ازمونم دادی یا فک‌میکنی قبول میشی ، بنظر من ارزششو داره که یکمی با سختی بزرگش کنی و معلم شی(چون مثلا یه صبح تا ظهر نیستی دیگه،عصرا خونه ای .بچه ها هم که معمولا صبح ها دیر بیدار میشن)تازه اگر معلم دانشگاه فرهنگیان اینا میخوای بشی که حقوق هم بهت میدن میتونی پرستار بچه بگیری (اگر‌نمیخای پیش مامانت و مادرشوهرت بذاری)

تا 1 یا 2 سال اول خودت پیشش باش بعد دیگه به اهدافت برس اونموقع میشه مهد هم بره

همه نظرشون بچه هسته امامن کارمندفولادکرمان بودم شغلم عالی بودحقوق ومزایاش عالی بودفوق العاده عالی بودوقتی پسرموحامله شدم شوهرم گفت من هرچی حقوق میگرفتی بهت میدم و....دیگه نرونمیگم الان ازلحاظ مالی خدایش تامینم میکنه وهیچی کم ندارم اماازلحاظ موقعیت اجتماعی وروحی واستقلال مالی واقعااشتباه کردم پسرم3سال شددخترمم داره به دنیامیادامامن واقعاپشیمونم هم میتونستم مادری کنم هم میتونستم شاغل باشم اگربرگردم عقب کارموکنارنمیذارم

هیچ وقت سر این داستان به نظر کسی حتیمادرت عمل نکن
چون اگر به چیزی که ته دلته و خودت میخوای عمل نکنی پشیمونیش خیلی شدید تر از وقتیه که با دل خودت راه اومدی
اینجوری شاید حتی از بچت هم ناراحت بشی بعدا

عزیزم اولویت زندگیت باید بچت باشه

بنظرم بچت مهم تره بازم خودت میدونی

ببین اگه فرصتش رو داری بعدا هم بتونی اقدام کنی تا بچت پا بگیره پیشش باش. چون سالای اول زندگیش خیلی مهمه. یکم‌که پا گرفت میتونی از مهد کمک بگیری و بری سراغ شغلت. عروس خاله منم اینطوری بود. بچش که مدرسه‌ای شد خودش هم اقدام کرد برا معلمی و اتفاقا معلم بچه خودش بود

من می‌خوام بزرگ که شد اون موقع آزمون بدم و معلم بشم اما نه فعلا دوست دارم خودم بزرگش کنم و براش وقت بزارم تا این که کار کنم و همیشه خسته باشم

به نظر من از حساسیتت کم‌کن ، یک‌مامان مستقل باش ، مطمئن باش تاثیر استقلال مامانش بیشتر از کیفیت غذایی هست که ۲-۳ روز در هفته خورده ، و البته با برنامه ریزی میتونی اصلا به خانواده زحمت ندی مثل‌کسایی که مهاجرت کردن ، هیچ خانواده ای ندارن کار و تحصیل هم انجام‌میدن.

اگ اونقدر انرژی داری کدهم بچداری کنی هم درس بخونی درستو بخون معلمی شغل خوبیه ادم دستش تو جیبش باشه خیلی عالیه خیلی