امروز رفته بودم پارک دیدم ی بچه که فلج بود حدودا ۷سالی داشت قدش بلند بود ولی خیلی لاغر بود و ضعیف که میشد بغلش کنی دیدم ی نفر آورده پارک این بچه همش سرش میخوره به تاب سرسره از اون طرف به اجبار ی بچه ای بهش میگفت نگاه نکن فقط کمک کن بچه رو بازی بدیم چرا مواظبش نیستی تو دلم گفتم طفلک بچه چه بابایی داره نمی‌دونستم دایی اشه خیلی ناراحت بودم رفتم نزدیکش تا بزارمش روی تاب تا باز سرش نخوره جایی دیدم باباش اومد اونقدر با صبر و حوصله بود آدم لذت میبرد اینجور بابایی که اینقدر بچه شو دوست داره بچه نمی‌توانست تاب بخوره دایی اش می‌گفت پاهای بچه ات مشکل داره باباش می‌گفت نه تاب مشکل داره خیلی کوتاه پسرم قد بلنده چقدر بعضی آدمها خوبن و بچه هامون دوست دارند از اون طرف بعضی مردها میبینی تو خیابون م بچه هاشون میزنن و همش داد و ....

مقالات مرتبط

سوال های مرتبط