وای از دست بعضی از این مادرا.
بچه رو تو خونه حبس میکنن (یکی از اقوام بچش ۵سالش سریال بازی مرکب و از حفظ برات تعریف می‌کنه)و خودشونم یه گوشی میگیرن دستشون و در اتاق و اینارو میبندن که بچه بهم نزنه بعد میگیم چرا بچه ها بعضی هاشون وحشی شدن یا استرسی شدن یا هزارتا درد دیگه.
من خودم صدرا رو حتما در هفته یک روز میبرم پارک. یک روز میبرم خونه یکی از اقوام که بچش سنش نزدیک صدراست سعی میکنم اگر مراسمی باشه ببرمش کلی دوست پیدا میکنه همونجا .روزی یکبار حتما پیاده روی میریم داخل کالسکه میزارمش. سعی میکنم دو هفته یکبار یه طبیعت ببریمش که خاک و آسمون و گربه و پرنده و ... رو ببینه.
توروخدا گوش کم بدید دستشون. واقعا دلم میسوزه واسه بعضی بچه ها

حرفت درسته یه جاریم دارم دخترش ۲ سالو نیمشه بشدت پرخاشگره و همه چی رو به زور میگیره و بچه هارو میزنه

من پاییز میبردمش پارک و خانه بازی ولی الان جرعت نمیکنم ببرمش جایی میترسم بچمو مریض کنن تو خونه بازی میکنه وسایلای خونه رو امن کردم که بتونه هرجایی خواست بره و واقعا بدم میاد گوشی دست بچه باشه هروقت که حواسمون نباشه یهو گوشیمونو پیدا کنه ببره ازش میگیرم هرچقدر هم گریه کنه و قهر کنع اصلا گوشیو نمیدم دستش و به بقیه هم تذکر میدیم باهاش بازی کنید گوشی دستش ندید حتی ب بهانه اهنگ

ما از وقتی نیکان به دنیا اومده تی وی روشن نکردیم،حتی وقتی خوابه
چون خودمونم اهلش نبود قبلا
منو همسرمم اصلا تایم بیداریش گوشی برنمیداریم
وقتی شبها خوابه با گوشی فیلم میبینیم
بعضی ها نمیخان قبول کنن بعد از بچه دار شدن زندگی تغییراتی میکنه و هیچ جیز مثل قبل نیست
متاسفانه یا از نااگاهیه یا از تنبلی
حوصله ندارن وقت بزارن برا بچه،مینشونن جلو تی وی