بچه ای که روی پای من خوابیده،شبا تا دستمو نگیره نمیخوابه
من‌ یک ماه و نیم مرحله به مرحله جای خوابمو دورتر کردم تا رسیدم به جای خواب خودم اما نصف شبا بلند میشد گریه مامان مامان،هیج کدوممون آسایش نداشتیم دیگه آوردمش پیش خودم، الان هر دو آرامش داریم اما بچه ای که به شددددت به من وابستس اینقدر که گاهی میگه حمام نرو گاهی تا دم wc میاد صدام‌میزنه که دلم برات تنگ شده، احساساتیه ،حساسه. از این واهمه دارم که خدای نکرده ضربه نخوره از این احساسش،
که فرداها به مشکل برنخوره
و اینکه خجالتی هم هست.
من هرگز اصلاح نشدم از احساسی بودنم،موفق نشدم همیشه با قلب تصمیم نگیرم اکثر اوقات خجالتی بودم و بدون اعتماد به نفس و از حق خودم دفاع نمی‌کردم
همیشه میگم‌ الهی دخترم خصوصیات منو نداشته باشه که باید باز کوچیک بشم باز رنج بکشم باز تکرار بشه.......
شما هم گاهاً به این جیزا فکر میکنید ؟

بچه رو هیچ وقت جدا نکردمو نمیکنم خودم بزرگ شدم جامو جدا کردم اینا توی دنیا فقط مارو دارن چرا تنها بخوابن خودت دوس داری تنها بخوابی! درسته ما بزرگ شدیم توی یه اتاق جدا خوابیدیم ولی تقریبا جز شرایط خاص توی خونه تنها خوابیدی؟ دنیای بچه کوچیکه درکش کن واسه اعتماد به نفس سعی کن توی کارا مشارکت کنه مهارت یاد بگیره قصه خوانی و شعر برای اینکه خجالت نکشه حرف بزنه توی جمع البته قدم قدم

عزیزم اولین اشتباه جدا کردنه خوابه بچه هست
اینطوری داری بیشتر بهش استرس میده و حس بی ارزش بودن ممکنه مشکل شب اداری بگیره
من از خودم نمیگم جدیدا روانشناسان طیق تحقیقات به این نتیجه رسیدن
بابت وابسته بودن نیازه بت مشاور صحبت کنی و راه حل بده الان پسر من وابسته شده بخاطر اینکه باردارم میترسه برم بیمارستان و تنها بمونه
و اینکه توصیه میکنم حتما ببرش مهد خیلی تاثیر داره

بازی قایم موشک برای اضطراب جدایی خوبه تو تاپیگ مامان دوتا عشق دیدم گفتم بگم منم
یکی از فامیل ها دخترشو برد مشاور بهش گفت

اما جای خواب، برای جای خواب سخت نگیرید. کوچیکن و تنها.ممکنه بترسن. خواهر و برادر داشتن خیلی خوبه. ما همه فعلا توی هال میخابیم تا دخترم یه کم بزرگتر بشه و با داداشش برن اتاقشون بخابن. اما پسرم بغلم و اینا نیست. اتفاقا داستان شبش که تموم شد پشتشو میکنه بهم میخابه. از اول همون یک روزگی حتی بغلم نخابوندم. همیشه با فاصله دو سه متری گذاشتم. خیلی راضیم. الان دخترمم یه سالس. دقیقا همونطوره

این حد از وابستگی حتما مشاوره میخاد
احساساتی بودن اونم بیش از اندازه توی جامعه طبیعیه که خوب نیست و بچتون با حوادث کوچک آسیب های بزرگ میبینه. جامعه مثل خانواده مهربون و خوش و خرم نیست.
بهتره از الان با مشاور در ارتباط باشین

مهد نبر چون بدتر میشه
اشکال نداره شما هم روزی هزار بگید دوستت دارم و زندگی رو سخت نگیرید این روزهای شیرینی که کنارتون میتونه بخوابه رو ازش لذت ببرید به زودی بزرگ میشه بعد منت هم کنید نمیاد پیشتون
و اینکه
بازی قایم موشک زیاد باهاش بازی کنید 💙

آره دقیقا پسر منم همینه.همش از این چیزا میترسم

دقیقا حرفهای منو زدی دختر منم اینجوری خودمم بشدت بدون اعتماد به نفس احساساتی