خانمایی ک با بچه هاتون و همسرتون دوران خانواده ها زندگی میکنید چجوری باهم کنارمیایید منظورم از تنهایی شوهرم صبح می‌ره شب میاد منوپسرمم تنهاییم اما پسرم خییلی اذیت میکن مدام گریه میکن یکم غذا میخوره و بازی میکن بعد انگاری حوصلش طفلکی سرمیره هم بازی ام نداره هوای خراب شده ام همش سرد خودمم پریودم اصلا رمق ندارم باهاش بازی کنم شما چکارامیکند ایده ای دارید

بچه ها من دوقلو هستن دیگه مثل پسر شما هستن ما هم هشم خونه اییم خودم پوکیدم تو خونه چه برسه به بچه

منم همش خونه پسرم تلویزیون نکاه میکنه من هرجا برم دونبال کنار اجاق گاز یا ظرف میشورم اونم یه چیز زیر باش میذار هی دست میزنه دلم براش میسوزه ولی کارش نمیشه کرد بیرون زیاد نمیبرم هوا سرده مریض میشه

من ۶ ماه دورم از خانوادم ۶ ماه نزدیک واقعا ت اون ۶ ماه سرویس شدم از دست بچه حیلی سخته من ولی اکثرا هرروز میبردمش بیرون محل کار شوهرم میرفتم با دخترم

کلی بازی رقص خواب خوراکی حموم پارک کوچه خیابون

واقعا افسردگی بهم گرفته یه جوراییم بهش حق میدم گناه داره اما تنهاست همبازی نداره بچه جاریم پسر اونو میبینه براش ذوق میکن یکسره توی بغلش یا روی پاش اما باهاش بازی نمیکن نگاشم نمیکن چه برس بازی فقط ظاهریشه
قشنگ معلومه اخلاقش انقد اعصابم خورد میشه

ن یکسره داخل خونه ام بیرون نمیرم اگه باخودم ببرمش یکسره میگه ولم کن تو جاده ک‌رفتو آمد ماشین می‌چرخه دیگه ام خونه نمیاد با بدبختی باید بیارمش
بعضی موقع همسرم شبا ک میاد میریم بیرون اونم پیاده نمیشم خییلی واقعا اینجاها سردو برفی و سوز داره

چرا انقد منی 😅
هی بازی جدید اختراع میکنم
هر بار یه بازیشو میارم
دنبالش میدوام
مبوه و خوراکی بهش میدم