من الان داشتم کتاب می‌خوندم راجب تربیت کودک
میگه تو سن دختر من باید متوجه بشه چیزی بزرگ تر از اون وجود داره که اون نمیتونه کنترلش کنه و اون والدینش هستن یعنی من
اما انقد با دخترم راه اومدم حتی حساب از من نمیبره
صداش میزنم روشو می‌کنه اونور می‌ره اما برعکس شوهرم تا صداش میزنه میدوعه پیشش یا میگه دلارا نکن آروم میشینه اما حالا من بگم اصلا براش مهم نیست
مامانایی که تجربتون بیشتره چندتا بچه دارید چیکار کنم که برش داشته باشم نه با خشونت و دعوا کردن و اینا
طوریه که شوهرم میگه هانیه خانوم زورت بهش نمیرسه زور دختر بهت میچربه 🫠🫠🫠

جانا یه کاره اشتباه داره میکنه فقط من صداش میکنم جانااا سریع دست میکشه و میره کنار یا میاد روپام کسی بهش چیزی میده به من نگاه میکنه بگم بگیر مامان میگیره هیچیم نگم کلا نگاه هم به اون شی نمیکنه

برش داشتن با تغییر تن صدا با حالت چشم ها هم میشه.
من صدای بچم بزنم بلند میفهمه اوضاع خرابه. و کلا تنبیه کردن حتما به زدن نیست باید صدات یه تحکم داشته باشه همیشه با ناز و عشوه که نمیشه با بچه حرف زد. فردا پس فردا سوار آدم میشن. مخصوصا این بچه های قرن جدید.

منم وضعیتم همینه و خیلی ناراحت میشم

عزیزم چە کتابی میتونی معرفی کنی؟