چقدر تنها بودم تو این دوران....چقدر خودم تنهایی همه سختیا رو کشیدم هیچکس پیشم نبود همش از صبح تا شب خودم تنها تو خونه بودم و کسیو نداشتم...همیشه فکر میکردم اگه باردار بشم همه از قبل بیشتر هوامو دارن و دوستم دارن ولی چون بارداریم سخت بود انگار بقیه ام حوصله تحمل سختی های منو نداشتن و بیخیالم شدن...فقط خودم موندم واسه خودم

واسه منم همینجور بود حتی از نظر روحی هم خیلی ناراحتم کردن ، خیلی وقتا آرزوم بود یکی برام ظرفام رو بشوره یا مثلا ناهار درست کنه اما ...

اصلا از این سختیا ناراحت نباشین همیناست که ادم و میسازه و بهتون یاد میده به کسی تکیه نکنین دست بذارین رو زانوی خودتون اونوقته که مزه ی شیرین مستقل شدن و میچشین
من الان با دوتا بچه کوچیک ویار شدید حاملگی سخت با جفت پایین خودمم و حودم ۵ ماهمه خواهرام یه بارم نیومدن خونم حالام بی توقعم اصلا برام مهم نیس

منم همینطورم خواهر، و حس خیلی بدی :((

والا کی بیکاره بیاد کارای خونه ادم و بکنه همون بعد زایمان یکی دو روز اگه اومدن شاهکار کردن چه توقعی از مردم داری والا من شوهرم روز دوم خونه بهم ریخته باشه صداش درمیاد همش تظاهره سختیش فقط برای مادره

به نظر من ما نباید از کسی انتظار داشته باشیم.این بارداری ماله من و نباید از خانواده ها انتظار داشته باشیم اگه بتونن کاری برامون کنن که خیلی هم عالی اگه نتونن هم سلامت باشن.اونا هم زندگی خودشون دارن.اول خدا بعد هم خودمون بعد هم همسرامون

ای خدا آخه این زمونه کی دلش برا کسی میسوزه ...من کمرم عمل کردم حالا هم ک باردارم جاریم زنگ زده میگه مهمونی عید بگیر حتما خاهر شوهر وبرادر شوهر دعوت کن 🥵حالا ی شام خونشون خوردیم 😔😔😔😔

از هیچکس توقع نداشته باش
خدا بچتو برات حفظ کنه

من رفتم تایپکای قبلی شمارو دیدم
بنظرم شما یکم زیادی حساسی اینجوری دوروز دیگه با یه نوزاد چطور میخای سر کنی
انقد واسه همه چیز نگران نشو استرس نگیر فکرای بیخود نکن
همه مشکل دارن خیلی خیلی بیشتر از شما حتی به خودت بیا

من خواهرم بهم زنگ میزد الان تو باردارم همونم قطع کرده اومدم خونه مادرم بدش میاد😂عیبی نداره ماهم خدایی داریم

منم اینجوری ام دیسک کمر هم دارم مادرم میاد اما هیچ‌کاری ازش برنمیاد فقط ظرفا میشوره غذا چند بار درست کرد اینقدر بی حوصله که اصلا نمیشد خورد فقط میاد میشینه و تنها طرفا میشوره دلم میخواست یکی باشه برام غذابپزه خونه ام رو مرتب و جارو پارو کنه اما خب تنهام خواهرمم شوهرش نمیزاره بیاد اصلا

من بارداری اولم با وجود سقط و تنهایی و دور از خانواده گذروندم و تموم شد.الان بارداری دومم میتونستم کنار خانواده م باشم نخواستم و نگفتم باردارم و نیومدن و حتی تلفن زدن ها هم کم شد .نمیگم سخت نبود ولی گذشت و تونستم چون تجربه ش رو‌داشتم و خوشحالم که روز به روز دارم قوی تر میشم بخاطر بچه هام.پس چیزی که گذشته و تونستی از پسش بر بیای غصه چی رو میخوری.به خودت و بچه ت یاد میدی مستقل بودن و قوی بودن خیلی خوبه و می تونی

منم تنها بودم عزیزم با اینک تو ی شهریم مادرم دوبار اومد خونمون خواهرم سه چهار بار انقد مشکلات زیاده ک نمیشع از کسی توقع داشت چی بگم خدا هوامونو داشته باشه بقیه مهم نیستن

والا ماهم همینطوریم تا فهمیدن بچم دختره کلا بیخیال من شدن

ماهم همینه شرایطمون