۵ پاسخ

به جای اینکه هربار تشویق هیجانی داشته باشین،چند دفعه رو به این شکل عمل کنین:
مثلا پسرِ من وقتی خونه سازی انجام میده با هیجان میگه مامانی نگا کن
میرم کنارش دست میزنم به وسایلش و میگم :اینا رو خیلی مرتب روی هم چیدی،دفعه ی بعد اینجوری انجام بده
هم تشویقش میکنم هم برای مرحله ی بعدی بهش ایده میدم
اینا رو من از کتابِ *کتابی که آرزو میکنید والدینتان خوانده بودند* یاد گرفتم
اینکه به جای استفاده از کلمات تشویقی و هیجانی روی جزئیات کاری که بچه انجام میده تمرکز کنیم

هر چیزی به اندازه خوبه حتی تشویق

بنظرم اشتباهه چون بچه باورمیکنه همه کارای خوب روباید برای تشویق انجام بده

کم کم کمش کن،دقیقا اگه به همه کارهای خوبش واکنش نشون بدین برای بزرگسالی خودشم بد میشه و یا اگه این تشویقو دریافت نکنه ارضا نمیشه و ....
نیاز نیست برای مسواک زدن،یا نقاشی کشیدن یا .... تشویق در کار باشه با ی افرین ساده هم کار جمع میشه

طبیعیهههههه

سوال های مرتبط

مامان دخترم مامان دخترم ۲ سالگی
💢به منظور افزایش اعتماد به نفس فرزندتان او را با نامش صدا کنید....

نام یعنی منظور من «تو» هستی!
به کار بردن نام فرزندتان همراه با تماس چشمی و نوازش این پیام را به او می‌دهد: «تو برایم آدم ویژه‌ای هستی!» آغاز ارتباط با به کار بردن نامِ فرد، درهای بسته را باز می‌کند، مرزها را از بین می‌برد و حتی سرزنش‌ها را ملایم‌تر جلوه می‌دهد.
والدین معمولا در موقعیت‌های خاص با روش خاصی فرزندشان را صدا می‌کنند. مثلا در حالت عادی فقط نام او را به کار می‌برند: «آفرین کسری! چه نقاشی قشنگی!» اما اگر کودک کار اشتباهی کرده باشد، شاید جور دیگری او را صدا کنند: «آقا کسری، این چه کاری بود کردی؟!» این‌گونه کودکان با شنیدن نامشان می‌دانند چه وقت‌هایی پدر یا مادر از دست آنها دلخور است.
کودکان با اعتماد به نفس بیشتر، اطرافیان‌شان را بیشتر با نام یا عنوان آنها صدا می‌زنند زیرا اعتماد به نفس در کودکان باعث می‌شود روابط‌شان با دیگران مستقیم‌تر باشد. وقتی کودک‌تان می‌گوید «سلام بابا!»، تأثیر بیشتری روی شما می‌گذارد تا یک «سلام» خالی. دانش‌آموزی که می‌تواند معلمش را به اسم صدا کند، راحت‌تر با او ارتباط برقرار می‌کند.



─━━━━⊱🐣⊰━━━━─
♡•• @farzande_nikoo
مامان نیل مامان نیل ۲ سالگی
تاپیک مامانایی که از خودشون راضی هستن رو دیدم افسردگی گرفتم😂🥲
من کل وقتم برای دخترمه ولی واقعا راضی نیستم از خودم دخترمم از من راضی نیست😁
مثلا میبرمش پارک بازی میکنم و کلی بیرون وقت میگذرونیم بعد برگشتنی چنان با جیغ و داد و قشقرق برش میگردونم که کلا حس خوبی برام نمیمونه
داروهاشو از اول نمیخورد و بعدش انقدر گریه میکرد و تف میکرد که پشیمون میشدم حتی مریض شدنی من نمیتونم بهش شربت بدم هرجورشم امتحان کردم الان فقط زینکشو میخوره اونم تو لیوان با رشوه و جایزه
علاقه خاصی به تمیز کردن خونه و غذا پختن اینا دارم ولی اجازه نمیده همش غر میزنه و گریه میکنه یا میره سراغ کاری که میدونه ناراحت میشم مثلا کمدو خالی میکنه زمین
وقتایی که هفته ای یکی دو ساعت با باباش بره بیرون میتونم به خونه برسم و تا میاد یکم استراحت کنم ولی اکثر وقتا بیحوصله و عصبی ام
کلی اسباب بازی و کتاب خریدم تا باهاش وقت بگذرونم و تا جایی که علاقه نشون بده بازی میکنم ولی حوصلش سر بره به بازی راضی نشه یسره میگه بریم بیرون و میرم تو گوشی خودمو مشغول میکنم و تنها تفریحم همین شده