سلام مامانا من دخترم بت هیچ عنوان تنها نمیشینه بازی کنه. بیرون اینجوری نیس که حتما کنارش بشینم میره با بچه ها بازی میکنه ولی تو خونه چون تنهاس باید بشینم کنارش من باید ناهار یا هرکاری رو موقع خواب او انجام بدم. یا اگه کاری هم میکنم بچم دنبال شرم یا گریه میکنه یا ناله میکنه خیلی دلم میگیره عذاب وجدان میگیرم خیلی باهاش بازی می‌کنم ولی کلا میخواد تمام وقت باهاش بازی کنم دوستم ندارم تلویزیون ببینه. چجوری سرگرمش کنم کلی هم اسباب بازی میدم دستش صدام میزنه بیا بازی بازی هیچ کاری اجازه نمیده حتی ۱۰ دقیقه ظرف شستن. پیشنهادتون چیه ‌؟

پسر منم همینه.
تو ابن سن بچه ها درگیر به احساسی میشن به نام حس اضطراب و جدایی فک میکنن میخوایم تنهاشون بزاریم برا همینه ک اینجورین .پسرمنم دقیقا همینطوریه من آشپزی میکنم بغلمه ظرف میشورم روی کابینت میشینه و غذا دریت میکنم بغلمه اصلا ازم جدا نمیشه.این موضوع خیلی اذیتم میکنه و واقعا کمرم درد میگیره اما این اضطرابه تقریبا تا ۲ سالگی هست و باید سعی کنیم کنار بیایم باهاش .بعدش کم کم بهتر میشه .در حد نیم ساعت تا یک ساعتی در هر روز تلویزیون نگاه کردن هیچ اشکالی نداره اتفاقا به هوش بچه کمک میکنه و کمک میکنه زودتر بچه ها صحبت کردن رو یاد بگیرن.در صورتی ک در فاصله مناسب از تلویزیون نشسته باشه .

من مثلاً موقع ظرف شستن میذارمش کنار سینک یه کم آب بازی کنه بعد آرومتر که شد میذارمش پایین
هر دفعه بین کارهام باهاش بازی میکنم ده دقیقه اگر فرصت بده میرم سر کارم دوباره میام
ولی سعی میکنم تو کارها همراهش کنم مثلا بریم لباس را از لباسشویی در بیاریم یا ببریم پهن کنیم

من که وسایل اشپزخونه رو میریزم جلوش، وقتی میگ بیا باهام بازی میگم فلان کارو بکنم الان میام، فلان کارو بگنم الان میام، اونم کوتاه میاد

پسر منم