سلام مامانای گل
پسرم روزبه روزبیشتروابسته میشه حتی من یک لحظه بلندبشم جایی هم نرم فقط همون طورکه نشستم بلندشم وایستم ازپاهام اویزمیشه وشروع میکنه به گریه کردن آخه چرامگه هرچی بزرگترمیشن مگه نبایدوابستگیشون کمتربشه؟من که واقعاکلافه شدم
حتی اگه بهش توجه نکنم باگوشی هم حرف بزنم گریه میکنه فقط بایدحواسم به اون باشه.
چکارکنم به نظرتون تااین حدوابستگی طبیعیه؟
کسی هست مثل پسرم باشه بچش؟
میشه راهنمایی کنیدچکارکنم؟

بله پسر منم همینه
وقتی جایی باشیم مثلا خونه مامانم چه خواهران هستن و خواهرزاده هام چون از اول با اونها بوده باز بیشتر پیش اونها میمونه و بازی می‌کنه ولی تو خونه یا سمت خونه همسرم بریم همش پیش خودمه .
منم فکرم درگیر بود آخه از نوزادی هر وقت بهم احتیاج داشت فورا بهش می‌رسیدم و تایم های دیگه هم باهاش بازم بازی میکردم و حرف میزدم الان هم همینه .فکر نمیکنم بهش بی‌توجهی کرده باشم ولی باز نمی‌دونم چرا اینقدر وابسته هست

پسر منم همینجوره عین پسرتو منم همینجور منم نگران بودم فک میکردم طبیعی نیست و فقط پسرمن اینطوریه مثل اینکه پسرااکثراهمینطورین چند دیگه هم دیدم

درکل میگن تا۲سال اضطراب جدایی دارن بعدش بهترمیشن