این طبیعیه که من اصلا دوس ندارم وقتی میریم بیرون لباس لختی کنم تن دخترم 🫥
یا وقتی میخوام ازش عکس بگیرم
هم حس میکنم بچمو چشم میزنن همم میگم گناه داره طفل معصومو لخت کنم
از این به بعد که هوا گرم میشه مجبورم لباس آزاد تنش کنم 🥲

من ک‌کلی پیرهن و تاب و شلوارک خریدم منتظرم هوا گرم‌بشه تنش کنم

منم همین حسو دارم خوب تنها نیستم 😂پارچه نخی سبک براش خریدم میدوزم بپوشه کیف کنه انگار نپوشیده

هم به اخلاق برمی‌گرده، هم به احترام به کودک، هم به فرهنگ جامعه.

واقعیت اینه که بچه چند ماهه شاید خودش هنوز نفهمه لباس چیه یا نگاه مردم چیه، ولی ما به‌عنوان بزرگ‌تر مسئولیم حرمت و کرامت اون رو حفظ کنیم. وقتی بچه‌ای رو در جامعه با لباس خیلی باز یا حتی بدون لباس می‌برن، شاید از نظر بعضی‌ها "بچه‌س، مهم نیست"، ولی از نظر اخلاقی چندتا نکته هست:

1. حفظ حریم شخصی: حتی بچه‌ها هم حریم دارن. وقتی از همون اول بدنشون بی‌محافظ توی معرض نگاه غریبه‌ها قرار بگیره، حس امنیت بدنی‌شون می‌تونه آسیب ببینه.


2. عادی‌سازی نگاه غیرضروری: ما نمی‌تونیم تضمین کنیم همه آدم‌ها نگاه پاکی دارن. متأسفانه آدم‌های مریض همیشه هستن. باید از بچه‌ها در برابر این نگاه‌ها محافظت کنیم.


3. فرهنگ عمومی و عرف جامعه: در خیلی از فرهنگ‌ها (به‌ویژه فرهنگ ما)، برهنگی حتی برای بچه‌ها هم در ملأعام پذیرفته‌شده نیست. رعایت عرف هم بخشی از احترام به دیگرانه.


4. آموزش غیرمستقیم: وقتی کودک بزرگ‌تر می‌شه، ناخودآگاه از رفتار ما یاد می‌گیره که بدنش چقدر مهمه و چطور باید ازش محافظت کنه.



خلاصه‌ش اینکه، گناهش می‌تونه از بی‌توجهی به مسئولیتی باشه که نسبت به کرامت و امنیت بچه داریم.

، از دید روان‌شناسی رشد کودک، لخت کردن بچه در محیط‌های عمومی چند تا پیامد مهم داره که شاید اولش به چشم نیاد، ولی اثرش توی ناخودآگاه کودک باقی می‌مونه:

1. شکل‌گیری مرزهای بدنی (Body Boundaries):

یکی از مهم‌ترین مراحل رشد روانی کودک، شناخت مرزهای بدنشه. حتی نوزاد هم با گذشت زمان یاد می‌گیره بدنش مال خودشه. اگه از همون اول بدنش بی‌مرز و در معرض دید همه باشه، این پیامو می‌گیره که بدنش همیشه در دسترسه و حریمی نداره. این می‌تونه در آینده باعث آسیب‌پذیری در برابر سوء‌استفاده یا ناتوانی در "نه" گفتن بشه.

2. احساس امنیت:

کودک از محیط اطراف، امنیت روانی می‌گیره. وقتی بدنش بی‌دفاع در برابر نگاه یا قضاوت دیگرانه، حتی اگر حرف نزنه یا متوجه نشه، حس ناآرامی درونی ایجاد می‌شه که بعدها می‌تونه به اضطراب، خجالت یا حتی اختلالات عزت نفس منجر بشه.

3. یادگیری مفهوم حریم خصوصی:

کودک از طریق مشاهده رفتار والدین، مفهوم حریم خصوصی رو یاد می‌گیره. وقتی ببینه بدنش توی جمع مهم نیست، یا کسی براش حریمی قائل نیست، بعدها ممکنه خودش هم نسبت به حریم بدن دیگران بی‌توجه بشه، یا دچار سردرگمی در روابط شخصی بشه.

4. تقویت نگاه ابزاری به بدن:

اگر بدن کودک مرتب در معرض دید عموم باشه، مخصوصاً اگر دیگران به خاطر زیبایی یا "ناز بودنش" واکنش نشون بدن، ممکنه کم‌کم یاد بگیره که بدنش وسیله‌ای برای جلب توجهه، نه بخشی از هویت شخصی‌ش.

جمع‌بندی:

لباس فقط یه پوشش فیزیکی نیست؛ یه پیام روانیه. وقتی برای کودک از همون ماه‌های اول لباس مناسب انتخاب می‌کنیم، داریم بهش یاد می‌دیم بدنش ارزشمنده، قابل احترامه و باید ازش محافظت بشه.

آره کار خوبی میکنی
برا تابستون هم لباس نخی ازاد لگیر لازم نیست لختی باشه بیرون پوستشم نمیسوزه

بله من هم احساس میکنم یه جور دیگه نگاه می‌کنند میترسم چشم بخوره
البته الان خانم شده خودش دوست نداره توی خونه راحت میپوشه ولی بریم بیرون اذیت میشه

از چه نظر گناه داره؟

وای دقیقا منم همینطورم خیلی روش حساسم

من وقتی باخودم میبرمش بیرون لباس لختی میپوشونم ولی وقتی با کس دیگه ای بخواد بره لباس پوشیده تنش میکنم

منم اینطوریم

منم دقیقا مثل توام
این خیلی خوبه

بنظرم لباسای تابستون خیلی خوشکل تر از زمستونه

دختر من خیلی خیلی تپل بود چندبار لختی پوشوندمش واقعا مریض شد

ازه دقیقا من اینجوریم من ب مامانم میکفتم. تابستون بیاد لباس های لختی برا مرسانا می‌خرم الان ک نمیتونم بخرم انگار غیرتم نمیزاره 😂😂😂😂

من متناسب تنش میکنم ن خیلی باز ن خیلی پوشیده

بله بهرحال هرکس قواعدی داره
علاوه بر اون باعث میشه پوستش بسوزه

من الان میکنم تنش باز ولی به سه الی چهارسال برسه دیگه خیلی باز نمیکنم تنش

اره طبیعیه درسته بچس اما شخصیتش شکل میگیره

منم از اول دوس نداشتم الانم که خودش دوس نداره