سوال های مرتبط

مامان پسرگلم مامان پسرگلم ۱۲ ماهگی
مامان دردونه مامان دردونه ۱۳ ماهگی
عزت نفس و خوددوستی (پایه اعتماد بنفس و خبلی چیزهای دیگه)
چطور در بچه ها شکل میگیره؟ با کارهای تکراری
هر روز سر یه ساعتی بیدار شدن، یه سری کارهای تکراری رو تو زمان تکراری کردن، تو ساعت های تکراری خوابیدن، شعرهای تکراری، قصه های تکراری...
چرا؟
چون وقتی کاری رو تکرار میکنین، هر روز و هر روز، بچه ها قدرت پیش بینی پیدا میکنن. میتونن حدس بزنن که بعد از این کار چه کاری قراره انجام بشه، هوا تاریک شده، خوب غذا میخورم، بعدش مامان بغلم میکنه میبره تو اتاق، بعد عوضم میکنه، بعد لالایی میگه، بعد همه جا تاریک میشه من میخوابم. مرحله به مرحله بچه ها میتونن پیش بینی کنن‌ این بهشون قدرت میده و میتونن به خودشون و حسشون اعتماد کنن. عزت نفسشون بالا میره، اعتماد بنفس میگیرن. این پیش بینی بهشون حس امنیت میده. سورپرایزی در کار نیست. همه چی امنه. پس من خوبم که محیط دورم خوب هست (بچه ها اگه محیطشون ناامن باشه مثلا صدای داد و بیداد بشنون نمیتونن بفهمن که تقصیر اونا نیست. همه چی رو به خودشون میگیرن، فکر میکنن اونا بد بودن و کار بدی کردن که الان محیط ناامن شده).
برای بچه ها مود ثابتی داشته باشین. اگه زیاد اهل محبت نیستین، همیشه اینجوری بودنتون خیلی بهتر از اینه که یه روز شاد و باانرزی باشین و فرداش عصبی بشین و به بچه پرخاش کنین. اون کم محبتی که تکرار میشه به بچه امنیت میده. اون خوش گذرونی زیاد با بچه بهش ناامنی میده چون نمیتونه بفهمه حالا فردا حال مامان خوبه باهام بازی میکنه یا حالش بده منو میزنه.
اگه مجبورین عصبی بشین برین تو اتاق تخلیه بشین و برگردین. تو سن های بالاتر قبلش به بچه بگین من دارم عصبی میشم. موقع دعوا بهش بگین من و بابا دعوا میکنیم ولی هردومون تو رو دوست داریم و تو کار اشتباهی نکردی.
مامان علی اکبر و آجیا مامان علی اکبر و آجیا ۱۳ ماهگی
به نظر شما هم چند فرزندی ظلم به بچه اوله؟
از صبح بیدار شدن دو نفری رختخواب ها رو تا کردن تا اتاق آوردن که من بچینم تو کمد. ورزش کردیم
بعد صبونه خوردیم،
کمک کردن سفره رو جمع کنیم.
گلپسری کیف جینگولکای خواهرشو آورد و براش مدل مو درست کرد.النگو و دستبند براش پوشوند که با لباساش ست بشه(نازدارخانوم هیچوقت زینتیجات دوس نداره مداوم بپوشه و اگه من یا پدرش بگیم محاله قبول کنه بپوشه،فقط برای برادرش میپوشه😁)
الانم اسباب بازی برداشتن و هر کدوم سناریوهای جدید ارائه میدن تا به یه طرح مشترک برسن و بازی کنن.
ترکیبی از بازیهای فکری ، هیجانی حرکتی ، خاله یازی ، اژدها سواری و کشتی سواری ، ماهیگیری ، نینجایی ، ابرقهرمانی و سناریویی که تهش به دست میاد تلفیقی از مورد علاقه های جفتشونه.
این ماییم که ارتباط بین بچه ها رو شکل میدیم،و خدا کمکمون کنه تا بتونیم جوری این نسل رو تربیت کنیم که هم بهترین برادر و خواهر واسه هم باشن ، هم بهترین بنده برای خدا.
بنظرم تک فرزندی (به شرطی که شرایط برای چندفرزندی محیا باشه) بزرگترین محرومیت و ظلم برای بچه هاس.
بچه ها با لباسهای مارک دار ، اسباب بازیهای گرون قیمت ، کافه و رستوران هرروزه ، تولدا و جشنهای لاکچری احساس خوشبختی نمیکنن.فقط تهش یه انسان با توقعات مادی بالا تربیت میشه که شاید دیگه هیچوقت نتونه از داشته هاش لذت کافی رو ببره و آرامش و خوشی درونی داشته باشه،و همیشه به دنبال بیشتر و بالاتر باشه.اما داشتن خانواده ای با حمایت عاطفی و احساسی ، ارتباط قوی و پیوند خانوادگی گسترده تا همیشه میتونه بزرگترین ثروت و ارزشمندترین دارایی براشون باشه
خلاصه که به قولی ما رایت الا جمیلا ، والله 😊🥰💖😍