سلام مادرا شبتون بخیر
دوتا گل پسر دارم بزرگه نزدیک 6 سال
کوچیکه نزدیک 2 سال
ماشاالله انرژی شون پایان ناپذیره،از صبح که بیدار میشم پسر بزرگمو راهی مهد میکنم،بعد کوچیکه بیدار میشه با هم صبحونه میخوریم،گاهی همزمان با رفتن پسرم به مهد بیدار میشه بماند که چقدر گریه می‌کنه و بغل میخواد کلا از اول همین جوری بود،بعد اگه بذاره یکم خونه روجمع وجور میکنم،بازم بهانه میگیره که تنهام نذار با اینکه مدام پیش منه،بعد میریم دنبال داداشش از مهد بیاریم،بعد یه ساعتی می‌ریم تو مسیر پارک،بعد میام غذا میذارم،این ما بین هر دوتاشون انواع و اقسام بهانه‌ها رو می‌گیرن،یکسره با هم دعوا می‌کنند و درگیر میشن
خیلی طولانی شد بقیه رو پایین میذارم

گلم منم دخترم ۶ سالشه و پسرم نزدیک ۲ سالش ...دقیقا خلاصع زندگی منو نوشتی من ک واقغا کم اوردم

انگار زندگی منو خلاصه کردی😂😂
البته ما امسال ویلایی بودیم و پسر کوچیکم خیلی در طول روز بیرونه ولی هر وقت داخل میاد نق میزنه‌و...
حالا باز میخوایم آپارتمانی بریم نمیدونم چکار کنم واقعا

من همه رو خوندم، فقط میتونم بگم سخت نگیر به خودت عزیزم چند سال دیگه بزرگ میشن و میشن دو تا دوست صمیمی و یار و یاورت

منم دقیقا دوتا پسر به همین سن دارم و همین ویژگی پسر کوچیک ب همه چیییی کار دارن...خسته نباشی

یعنی همه بچه ها انقدر سختن؟یا نه فقط بچه های من اینطورن؟
یه تشکر ویژه بکنم از کسایی که متن رو خوندن با اینکه طولانی شد وقت گذاشتن و جواب دادن❤️❤️🙏🏻

و در آخر از تمیز کاری خونه نگم براتون که اصلا به دقیقه نمی‌کشه همه چیز بهم میریزه😬

خلاصه هر چقدر براشون دارم وقت می‌ذارم و میبرمشون اینور و اونور ولی انگار نه انگار بازم ناراضی ان
مخصوصا بزرگه،از این بابت خیلی عذاب وجدان دارم😭
شما جای من بودید چکار می‌کردید
ببخشید سرتون رو درد اوردم،خواستم یکم خالی بشم🤦🏻‍♀️🥺

البته تو نگه داشتن بچه به من خیلی کمک می‌کنه ولی این دوتا واقعاً انرژیشون هیچ وقت تموم نمی‌شه،
دیگه آخر شب هم تا میام گوشیمو دستم بگیرم می‌بینی تق افتاد روی صورتم
و جان به جان آفرین تسلیم می‌کنم
و این بود برنامه هر روز و هر روز من آیا شما هم همین طورین؟
میشه یکم دلداری بدین به من؟
تو شهر تنها زندگی می‌کنم و هیچ کدوم از اعضای
خانواده‌ام کنارم نیستند که بخوام یکم بچه‌ها رو بهشون بسپرم و گاهی واقعاً دیگه بدنم و مغزم نمی‌کشه 🤦🏻‍♀️🥺
خدایا چرا انقدر صبر من کم شده😭
گاهی انقدر با هم درگیر میشن همو میزنن ولی من میمونم چیکار کنم؟😭

خلاصه حسابی خسته میشن و برمی‌گردیم خونه باز دوباره بهانه‌هاشون شروع میشه،پسر بزرگم گریه گریه که هیچکس با من بازی نمی‌کنه ،پسر کوچیکم که یکسره میگه شیر می‌خوام و خرابکاری‌هایی که بچه‌ها تو این سن انجام میدن،دیگه خلاصه جونم براتون بگه که جونی برام نمی‌مونه با هزار بگیر و ببند و نکن و بشینو اینا شاممو می‌زارم،ولی همچنان پسر بزرگم گریه می‌کنه اون میگه هیچکس با من بازی نمی‌کنه،گاهی انرژی برام می‌مونه قبل از غذا گذاشتن یکم با هم بازی می‌کنیم اما گاهی هم نه،خلاصه تا اینکه باباشون از سر کار میاد و میرن سر و کله اون طفلک،شوهر منم کارش یه طوریه که بعضی از کاراشو باید داخل خونه انجام بده،اینا میرن سراغشون نمی‌ذارن کاراشو انجام بده و اون هم ناراحت میشه

پسر کوچیکم به همه چیز کار داره،تا می‌خوام یک لیوان چای بخورم میاد سراغم،تا داداشش یه چیزی دستش میگیره می‌ره سرو کله اون،کارهای خطرناک،پای گاز وامیسته،شیر گازو باز و بسته میکنه،ولومو میچرخونه،خلاصه بخوام یه ناهار ساده بزارم می‌بینی دو سه ساعت طول می‌کشه،خودمم این وسط غش و ضعف می‌کنم از گرسنگی،بعد در حد یکی دو ساعت می‌خوابونمشون،تازه پسر کوچیکم باید مدام کنارش باشم تا پیوسته بخوابه وگرنه بعد نیم ساعت از خواب می‌پره و دنبال من گریه می‌کنه، بعد بیدار میشن با هم میریم یه سر تا کوچه پسر بزرگم با دوستاش بازی کنه منم دنبال کوچیکه مثل میگ میگ از اینور کوچه به اونور کوچه
می‌دوام😬🤦🏻‍♀️
یعنی ازش غافل بشم وسط خیابونه🤦🏻‍♀️