۶ پاسخ

کاملا درسته👏👍

من که پسرم رقص و بوس فرستادنو بعضی از حیوانات از تی وی یاد گرفته...من از صبح که بیدار میشیم روشن میکنم تا شب..هیچ مشکلی هم پیش نیومده ...همه کار های پسرمم زودتر از موعد بوده خدارو شکر...

اصلا دلم نمیخواد بزارم ببینه اما گاهی واقعا خسته میشه یا موقع لباس و پوشک همش فرار میکنه مجبور میشم یه کم روشن کنم تا حواسش پرت شه یا برم دستشویی همش دنبالم میاد.. کسیم نیس که دو دقیقه بگیرتش دیگه مجبور میشم اما خب واقعا بابت همینم عذاب وجدان میگیرم

منکه بچم شیر نمیخوره اصلا
فقط باید تی وی یا کلیپ گوشی ببینه که یه کم بخوره باید چیکار کنم پس

خونه خودمون نمیزاریم ولی خب خونه مردم گذرا میبینه نمیشه چشماشو بست ک

منطقیه ولی ۲ سال زیاد نیست؟تو خونه خودمون نزاریم بیرون خونه مردم چی؟خلاصه میبینه من با همون تایم کم و گه گاه موافقم

سوال های مرتبط

مامان پسرگلم مامان پسرگلم ۱۰ ماهگی
مامان 🧿🪬🩷کیانا🩷🧿 مامان 🧿🪬🩷کیانا🩷🧿 ۱۰ ماهگی
مدت زمان شیردهی برای کودکان بالای ۱ سال:
1. **توصیه سازمان بهداشت جهانی (WHO):**
- شیردهی انحصاری تا ۶ ماهگی
- ادامه شیردهی همراه با غذاهای کمکی تا **۲ سال یا بیشتر** .

2. **فواید شیردهی بعد از یک سالگی:**
- تأمین **۳۰-۴۰%** از نیازهای غذایی کودک .
- تقویت سیستم ایمنی با آنتیبادیهای موجود در شیر مادر .
- کاهش خطر چاقی، دیابت و عفونتهای گوش در کودک .

3. **تغذیه پس از یک سالگی:**
- شیر مادر **مکمل** غذای اصلی است (نه جایگزین).
- کودک باید ۳ وعده غذای جامد + ۲ میانوعده سالم مصرف کند .

4. **دفعات شیردهی:**
- معمولاً **۲-۴ بار در روز** (بسته به نیاز کودک) .
- ممکن است کودک برای آرامش یا خواب شیر بخواهد .

5. **توقف شیردهی:**
- زمان مناسب بین **۱۸-۲۴ ماهگی** است .
- بهتر است به تدریج و با جایگزینی غذاهای مغذی انجام شود .

### نکات کلیدی:
- شیردهی پس از دو سال **ممنوعیت شرعی ندارد**، اما از نظر علمی ضرورتی ندارد .
- بعد از دو سال، شیر مادر **فضولات بدن** محسوب میشود و ارزش غذایی کمتری دارد .
- تصمیم نهایی با توجه به **تمایل مادر و کودک** است .
مامان پسرگلم مامان پسرگلم ۱۰ ماهگی
✍نجار، قبل از اینکه شروع به ساختن چیزی کند، باید نقشۀ دقیق همه‌ چیز را بکشد. او پیش از اینکه یک صندلی بسازد، دقیقاً می‌داند نتیجۀ کارش چه خواهد شد و اگر به اندازۀ کافی مهارت و تجربه داشته باشد، هیچ خطایی رخ نخواهد داد.

🍃اما باغبان چطور؟ او هم همۀ تلاشش را می‌کند، به جزئی‌ترین نشانه‌ها توجه دارد و بهترین شرایط را برای رشد گل‌ها و گیاهانش فراهم می‌کند. اما با وجود این، نمی‌تواند تعیین کند که درختی که کاشته، یا گلی که پرورش داده، چه شکلی خواهند شد. باغبان، برخلاف نجار، همیشه منتظر چیزهای پیش‌بینی‌نشده است. یک روز صبح از خواب بیدار می‌شود و می‌بیند درخت‌ها زودتر از چیزی که انتظار داشت، شکوفه کرده‌اند یا می‌بیند گلدانِ سرسبزی ناگهان پژمرده شده است.

🍃بعضی از پدر و مادرها می‌خواهند برای فرزندشان نجار باشند. از همان کودکی نقشۀ راه موفقیت او را پیش خودشان کشیده‌اند. پسرم باید دانشمند شود، دخترم باید پزشک شود و بعد لحظه لحظۀ زندگی کودکشان را مثل نجارها با خط‌کش و پرگار و گونیا اندازه می‌گیرند. ۴۰دقیقه بازی، دو ساعت درس، ۲۰دقیقه تلویزیون و همین‌طور تا آخر. آن‌ها تحت هیچ شرایطی اجازه نمی‌دهند این برنامه به هم بریزد، اما نکتۀ بزرگی را فراموش کرده‌اند : نجارها با چوب بی‌جان کار می‌کنند، ولی بچه‌ها نهال‌های زنده‌اند.

🍃آلیسون گوپنیک، نویسندۀ کتاب علیه تربیت فرزند، می‌گوید باید برای بچه‌ها باغبان بود. باید به آن‌ها توجه کنیم، شرایط رشد و بالندگی‌شان را فراهم کنیم، اما بدانیم که آن‌ها باید راه خودشان را بروند. با بازی، زندگی‌کردن را بیاموزند و با شلختگی و به‌هم‌ریختگی، اهمیت نظم و برنامه‌ریزی را درک کنند و یادمان نرود که مرغوب‌ترین میز و صندلی‌ها هم هیچ‌ وقت شکوفه نخواهند داد...