پسرم دوسالشه دخترم دو روزه دنیا اومده با هر زوری ک هست تمام وقتمو دارم بره پسرم میزارم و همه چیز اوکیه اما عذاب وجدان داره من و خفه میکنه حالم بده حس میکنم از روتین زندگی پسرم و خارج کردم و اذیته چرا این فکرو میکنم من آخه همش میخوابه گریه میکنم

اره خیلی بده قشنگ میفهممت

به نظرم افکارت اشتباهه اتفاقا مادر خوبی هستی براش همدم آوردی نذاشتی تنها بمونه یکم بگذره حال خودت بهتر بشه راحت تر میتونی مدیریت کنی

دقیقا من وقتی دخترم به دنیا اومد همش همین بودم میگفتم زندگیم دگرگون شده و به پسرم نمیرسم حس عذاب وجدان دیوانم میکرد

عذاب وجدان برای چی اخه
این افکار چیه مادرا داران
هرچیزی جای خودش
عزیزم اصلا به خودت حس عذاب وجدان نده
برای هرکدوم زمان بزار و انرژی اصلی برای پسرت
یه تایمی بگذرع و نی نی بزرگتر بشه هم بازی و هم دمه پسرت میشه و خودت کیف میکنی
من دخترم دنیا بیاد پسرم یک سال و نه ماهش میشه
و من با خواسته خودم باردار شدم و خودم تو چالش ۲ سالع انداختم اما نتیجه خوب و مثبتی داره
و من مطمئنم مادری هستم که میتونم مدیریت کنم و هیچ کم و کسری برای هیچ کدوم نذارم

اینجور افسرده میشیا این چ‌فکریه اخه

منم از الان که هنوز بچه بدنیا نیومده همین حس دارم و واقعا عذاب وجدان دارم