پسربزرگم یه لحظه بچه دستش بود دیدم داره میندازه بالا اینقدر گریه کردم دادزدم که صدام افتاد اتفاقی نمیفته براش اواخر میترسم شیرم خشک بشه خیلی حرص میخورم ازدست اینا تابغلش میکنن حواسم بهشون هست که کاری یه وقت نکن بچم کاریش بشه مکافات دارم ندم بغلشون میگن چرانمیدی میدم اینجوری ازموقعی که به دنیا اومده کلا اعصاب نمونده برام فقط به شوهرم میتونم بسپرم بعد بقیه میگن توکه غصه نداری برات نگه می‌دارن نمیدونن که بیشتر روی روان من هستن می‌میخوابونم صدای گوشی رو زیاد میکنن یا صدای تلویزیون یا اسپیکر اصلا نمیدونم تااین بچه بزرگ بشه فکرکنم باید برم تيمارستان تایکسال دیگه

همینه دیگه فکرمیکنن اونا توخونه فراموش شدن

درسته بزرگن وای باید اونا رابیشتر تحویل بگیری چون دقیقا بچه منم همسن بچته بعضی وقتا حسودی میکنه بخصوص مریض میشه میگه اب بیار قرص بیار میگم دستم بنده میگه واسه اون حوصله داری که واسه من نداری منم الان سعی میکنم بیشتر به بزرگه تکیه کنم تا کوچیک مجبوریم کناربیایم همشون عزیزم هیچکاری نمیشه کرد😔

نه بابا هیچکاری نمیشه نگران نباش پسر منم تا الان باباجون چندبار اینکار باهاش کرده با استرس که کاری درست نمیشه

اشکال نداره سخت نگیر اگر بچه هات اینجوری لجبازی میکنن دست خودشون نیست فکر میکنن ک دیگ دوستشون نداری و فقط این کوچلو زو دوست داری حسادت بچگانست دیگ