۱۲ پاسخ

باید از خودت شروع کنی و جلوی شوهرت اصلا دعواش نکنی و بگی که اصلا دوست نداری تاثیر بد رو بچه بذاری اینجوری شوهرتم یاد میگیره

طفلی بچه ها . به جز ما کسی رو ندارن
و ما مثل ادم بزرگا باهاش رفتار میکنیم .
یادمون میره فقط دو سالشونه
فقط تو این مسیر خدا بهمون کمک کنه که بتونیم خوب تربیتشون کنیم
با شوهرتون تو این مورد خیلی صحبت کنید
بچه ها خیلی پدرها رو دوست دارن و تاثیر پدر روی بچه تو این سن و سالا خیلی مهمه

عزیزم رو پدرا هم این روزا خیلی فشار زیادی
همه مردا یکم عصبی شدن
با آرامش وقتی پسرت خوابه باهاش حرف بزن

کاله کن بر عکسه من پسرمو دعوا میکنم شوهرم با من دعوا میکنه تا حالا داد نزده سرش هررررر چییی میخواد میخره

عزیزم من دوره والدپروری گرفتم میگه مادر باید قابل پیش بینی باشه یعنی بسته به حال خودش رفتار نکنه مثلا اگه خوب بود خوب رفتار کنه اگه اعصابش خراب بود دعوا کنه این غلطه باید قابل پیش بینی باشه مثلا بچه یه بار ۱۰ گرفته مادر بغلش کرده یه بار ۱۰ گرفته دعواش کرده بچه نمیدونه مادر دقیقا چه رفتاری میکنه این درست نیس
چون نقش اصلی تو تربیت رو مادر داره گفتن مادر و اینکه بیشتر وقت بچه با مادر میگذره ولی پدر هم باید رفتارش درست باشه
عزیزم شوهرت نمیدونه دعوا کردن بچه آسیب زننده اس واقعا و خب ماها معمولا صبرمون کمه زود داد میزنیم سر بچه ولی باید تمرین کنیم صبرمونو زیاد کنیم
عزیزم به شوهرت بگو بهترین نوع تربیت قاطع و مهربان هست یعنی مثلا هی تند تند به بچه نه نگو ولی وقتی که واقعا نیازه که یه چیزی رو بهش ندیم با محبت باید بگیم نه نه با دعوا
اینطوری بچه محبت رو دریافت کرده ولی لوس هم نشده
گاهی خانواده ها فکر میکنن بچه هر چی میخواد باید بهش بدن و این میشه محبت ولی نه یا اینکه بعضیا زیاد اهل محبت نیستن میگن زیاد نباید رو به بچه داد و گاهی باید بچه رو دعوا کرد
اینا هیچ کدوم درست نیس باید هم قاطع هم مهربان باشیم مثلا وقت خواب بچه اس بچه صداش درمیاد که میخواد بیدار بمونه بازی کنه بگیم عزیزدلم قربونت برم... الان وقت خوابه بخوابیم فردا که بیدار شدیم بازی می‌کنی
تا جایی که میشه میگم هی نباید تند تند بگیم نه پس تا جایی که به صلاحه نه نمیگیم اما جاهایی که لازمه و نه میگیم به بچه باید حتما سرش بمونیم این نکته مهمیه تو تربیت این میشه قاطع و البته با محبت و گرما که همون مهربان بودنه این روش درست تربیته

عالیه خداروشکر اینقدر باهم خوبن که من باخیال راحت میذارمشون باهم و میرم بیرون

مام این وضعیتیم

برامنم خوب نیستن گاهی خوبن ولی بنظرم قلقشو بلد نیست و حوصله شو نداره ک زود دعواشون میشه
من هی ب شوهرم میگم اینجوری رفتار کن و یا اینکارو نکن
انگار اون بچه تره بیشتر لج میکنه باهاش انقد بدم میاد

کلا مادرا همینن خودشون دعوا کنن اشکال نداره ولی بابا و بقیه نباید دعوا کنن من شوهرم خیلی خیلی ب ندرت منم ناراحت میشم ولی خودم هی داد نیزنم شوهرم میگه باهاش ایکجوری حرف نزن

حالا واسه مابرعکسه شوهرم مدام به من میگه خیلی دعواش میکنی چجوری تجربع کنه فلان اصلا داد نمیزنه سرش

شوهر منم اینجوریه ولی من دعواش میکنم جوری شده ک اگر دستش بهم بخوره دخترم جلوش گارد میگیره میگه مامان منو اذیت نکن🤣

برا من بدترن
گاهی به شوهرم میگم این بچه خودنه ها
یه جوری باهاش رفتار میکنی انگار از شوهر دیگ آوردم برات

سوال های مرتبط