۹ پاسخ

من خودم علاقه به کار بیرون دارم و همیشه ذهنم این بود که دستم تو جیب خودم باشه الان ک نمیرم انگار دارم زمدگی بیهوده میکنم ،بنظرم از یکسال دیگ بچه عادت میکنه به شرایط باید ببینی خودت از ته دل چطور راضی ،ولی زیاد به بچه و شوهر فکر نکن به خودت فکر کن ته دلت چی دوسداری همه چی جفت و جور میشه برات ،من دیگ کار گیرم نیومد وگرنه میرفتم

من بیرون کار می‌کردم ولی الان بچه ها تو سن حساسین نمیشه بزاریشون جایی و بری سره کار من موافق این نیستم ار کارمم استعفا دادم بخاطر بچم پشیمون هم نیستم ولس کار بیرون زن رو فرسوده نمیکنه .کار بیرون پر انرژیت میکنه کار تو خونه صدبرابر سختتره از کار بیرون ولی کار بیرون مرد رو پر توقع میکنه انتظار همه چی ازت داره من دومین دلیلمم همینه که نمیخوام فعلا سره کار برم همینه چون الان خانم خونه ی خودمم و بیشتر میتونم توقع کنم ازش ولی اونموقع نه میگفت خودت پول داری

من عاشق کار بیرونم ولی فعلا نمیتونم برم و هرروز غصه میخورم

اول و سوممم

اینکه میگی کار زن مرد رو پررو می‌کنه درست نیس من سرکار که میرفتم پول کاشت مژه هام رو هم از شوهرم می‌گرفتم فقط پولم رو پس انداز میکردم همه چیز به رفتار خود آدم بستگی داره. اما اینکه همیشه خسته بودم اطرافیانم که سرکار نمیرفتن شاد و پر انرژی تر بودن. امااا در نهایت سرکار رفتن صد برابر بهتر از کار نکردنه

والا من میخواستم به کارم ادامه بدم داشتم پیشرفت میکردم ولی هیچکس نبود بچمو نگه داره و مجبور شدم استعفا بدم. خیلی ناراحتم از اینکه هر روز تو خونه ام با بچه متنفرم دلم برای خودم و کارم و موقعیت تنگ شده انگار اون آدم مفید و موفق وجود نداره. اما بچم رو خوب بزرگ میکنم می‌دونم کاری که من براش میکنم هیچ جا و هیچ کس نمیکنه. حالا امیدوارم یکی دو سال دیگه بذارمش مهد و بتونم برم سرکار نمی‌دونم دیگه چی پیش بیاد کار سابقم رو که نمیتونم برم دیگه باید بعدا دنبال کار جدید بگردم

دومی،

بنظرم سومی

واقعیت رو بگم نمیدونم کدومش درسته

سوال های مرتبط