خیلی دلم گرفته آخر تیر ماه باید برم سر کار
کارم یه شهر دیگه س از الان غصه م گرفته بچم چطور میخاد بزرگ بشه مامانم میگه نگهش میداره ولی دلم یه جوریه وقتی مجرد بودم میگفتم بچه دار بشم خودم نگهش میدارم حتی اگه کار نکنم ولی الان موندم بین دلم و عقلم تا آخر تیر ماه و بعدش میمیرم از عذاب وجدان

خیلی واحبه بری سر کار؟ من خودم مهندسم اینهمه کارو درس و سابقه رو ول کردم لحظه ای شک نمردم و لحظه ای ناراحت نشدم اتفاقا خوشحال ترینم پولشم خدا بهم رسوند دوستی ام دارم که معلمه و مثل شما با عذاب وجدان میره سر کار و اصلنم خوشحال نیست اگه خدا بخواد و چند سال دیگه وضعیت جوری بود که تونستم برم سرکار میرم اگرم نتونستم باز فدای سر بچم

بچت بسپار ب مامانت کارت هم ول نکن چون اخرش پشیمون میشی کارداشته باشی اینده بچت هم خوب میشه بی پولی بده بچ بزرگ میشه غصه هم نخور خوشحال باش ک کارداری

بنظرم بچه خیلی واجبتره
سرمایه زندگی ما بچها هستن
پول میاد و می‌ره
تو اون اداره و ... هیچکس عاشق چشم آبروی ما نیست هیچکس موقع تنهاییا همدم نمیشه برامون
بچه هم ک فقط یکبار بچست و بس...
من خودم مادرم شاغل بوده و متنفر بودم از این موضوع و ب هیچ عنوان دوست ندارم بچم حس منو تجربه کنه

مطمئن شو اکه کارتو از دست بدی پشیمون میشی ولی به این شرایط دوری از بچه ات عادت میکنی
هرکی کارشو رها کرده پشیمونه

کارمند اداره کل خودمون شهرستان بخاطر کار شوهرم

مگه شغلت چیه