هرچی هفته هام میره جلوتر استرس میگیرم
به همون اندازه ذوقم میکنم
من آدمی بودم که کلا هفت ساعت میخوابیدم
به همه کارام می‌رسیدم ورزش میکردم
کلی کارای دیگه که بهم روحیه میداد انجام میدادم
این استرس بخاطر نظم و کارهای شخصیم نیست
بخاطر یه کوچولویی که قرار من مامانش بشم
خیلی میترسم ناخواسته بلایی سرش بیارم
بخصوص اطرافیان هرکدوم یه چیزی میگن استرس میدن بهت
انگار بلد نیستن بهت امید بدن یاد گرفتن ناامیدت بکنن بترسوننت
کیا همچین حسی دارن؟کیا بعد اومدن بچه فهمیدن این استرس بیخود بود سخت هست ولی میشه تحمل کرد

وقتی بچه اولم به دنیا اومد تقریبا یک ماه گیج بودم حس میکردم پرتم کردن تو قسمت ۴ متری استخر و شنا هم بلد نیستم ولی یواش یواش همه چی درست شد بچه که بزرگتر شد نظم زندگیم بهتر شد تونستم عادت کنم به شرایط اوایلش سخته ولی زود همه چی دستتون میاد نگران نباشید به حرف دیگرانم گوش ندید حس و غریزه مادری همیشه کارش درسته

منم مثل شما ب همسرم چند روز پیش نگرانی هامو‌میگفتم گفتش تا وقتی نیاد آماده نیستیم براش باید بیاد تا یاد بگیرم و چون شرایطیه م قبلا اصلا زندگیش نکردیم هروقت اومد ماهم ب مرور یاد میگیریم چیکار باید کنیم راست میگه اولش سخته خیلی ولی بلاخره وقتی اینهمه آدم تونستن ماهم‌میتونیم

وای منم همینم. از الان کلی ناامید شدم و فکر می کنم باید خودم و کارامو تعطیل کنم. بقیه هم فقط تزریق افکار منفی. الان ک تنها هستم ب دنیادهم بیاد کمکی از طرف کسی ندارم. کاش نظری هم نمیدادن

شما که همیشه با نظم و برنامه ریزی، فعالانه رندگی کردی، قطعا بعدا هم میتونی. احتمالا یه مدت زمان میبره تا شرایط رو بشناسی و خودت رو باهاش وفق بدی، بعد سبک خاص خودت رو می‌سازی.
آرزوی سلامتی و حال خوش برای شما و فرزندتون❤🌸

منم ی سری نگرانی های این مدلی دارم ، خیلی بده 🥲💔