مامانا من دخترمو اوایل میذاشتمت تو گهواره کنار تخت خودمون میخابید بعدا تشک انداختیم رو تشک میخابیدیم باهم امشب دوباره اوزدمش اتاق خودمون گذاشتمش تو گهواره عذاب وجدان گرفتم حس میکنم از خودم جداش کردم🥲🥲🥲

منکه از اول تو گهوارش خوابوندمش هیچوقت عداب وجدان نداستم😂اتفاقا خوابش بهتر مستقل میشه و خوشحالم

مگه میشه نوزاد ۳ ماهه رو جدا خابوند😐منکه تا همیشه بچه م بغلم میخابونم

مگه میشه نوزاد ۳ ماهه رو جدا خابوند😐منکه تا همیشه بچه م بغلم میخابونم

مگه بچه رو میشه جدا خابوند اونم نوزاد ۳ ماهه😐

عزیزم‌ کاش دوره سالهای طلایی خانم دکتر یاوری رو تهیه میکردید اونجا خیلی قشنگ در مورد عذاب وجدان مادرها صحبت میکنه و اینکه اگر از ۵ یا ۶ ماه جدا نکنید بعدا چقدر خودتون و بچه اذیت میشه منم مثل شما فکر میکردم و میدونم قراره موقع جدا کردن بارها گریه کنم تا عادت کنم ولی دکتر قشنگ و دقیق نحوه جدا کردن رو هم میگه کلا برای هر مادری شنیدن این دوره به نظرم از واجباته🌸

اصلا خوابیدن نوزاد روی تخت بغل مادر توصیه نمیشه، باید تختش جدا باشه ولی تا شش ماه حداقل توی یک اتاق باشن

عذاب وجدان برای چی عزیزم؟ تو اتاق خودته دیگه، تازه از شش ماهگی میتونی اتاقشم جدا کنی، بیخودی عذاب وجدان نده به خودت، مهم‌اینه هروقت بهت احتیاج داشت و گریه کرد تو براش در دسترس باشی

دقیقا اوضاع الان من ک دلم نمیاد باز بخوام جداش کنم😐🤦🏼‍♀️

وای من دخترم از روز اول زایمان پیش خودم خوابید حتی تو بیمارستانا حتی زیر اشعه خونمون من دستم تو دستش بود بخاطر کولیک من تو سالن بالش میذاشتم کنار تشکش میخوابیدم تا دوماهو نیم رفتیم تو تخت هم تشکش بغل من روتخت بود بعد از دوماهو نیم گفتم بذارم تو تخت خودش پشه بندشو باید مینداختم تا خود صبح نگاش کردم بغض میکردم دوسه روز درگیر بودم تا عادی شد الان تو بغل خودم میخوابونم سیر بوسش میکنم میذارم سرجاش البته الان ک فرار کردیم خونه مادرشوهرم باز کنارمه😅

چرا اخه عذاب وجدان الکی ب خودت میدی