مامان هابی که بچه های ناخواسته داشتید همسرتون یا خودتون اندازه اون یکی بچه اتون این نی نی ناخواسته رو دوست داشت با نه ؟؟؟میشه هرمی تجربه داره بهم بگه

من بچه دومم ناخاسته بود ولی ب محض دنیا اومدنش از شوهرم جدا شدم چون برام مهم بود ک مث بچه اولم با پدری مثل اون بزرگ نشه و الان 4سال و نیمه تنهایی بزرگش کردم

نگوناخواسته بگو خدا خواسته گلم

منم دقیقا الان توهمین شرایطم نمیدونم دوسش دارم یانه

عزیزم وقتی بدنیا بیاد عشق که به اولی داری به این فسقلی تقسیم میشه

اتفاقاً بچه هایی که انتظار شونو نداری واقعا خوش قدم هستن چون به نظر من اونا یک هدیه ویژه از طرف خدا هستم من هر دوپسرم همین طور بود و واقعا با به دنیا اومدن هر کدومشون مسیر زندگیم عوض شد وبهتر این یکی که خودمون میخواستیم دیگه نمیدونم ولی هر بچه ای هدیه ای از طرف خداوند و به لطف خودش همه بچه ها سالم باشن و سلامت

بچه های ناخواسته انقد شیرین میشن ک نگو وووو
ته تغاری خونه بابام ناخواسته بود ما براش میمیریم دسته جمعی
یعنی همه مون به عشق اون زنده ایم

من خودم ناخواسته بودم تازهههه دختر هم بودم😄ولی بابا و مامانم از همون بچگی از بقیه،بیشتر دوسم داشتن

ما هر چهار تامون ناخواسته بودیم ولی داداش کوچیکم که سیزده سال بعد ما به دنیا اومد خیلی عزیز و شیرینه برامون

من یدونه ناخواسته داشتم الان اینقدر عزیزه برام ک هر چی بگم کمه هیچ فرقی نمیکنه اتفاقا الان دلم میسوزه چرا اوایل بارداری دوسش نداشتم و ناراحت بودم یجورایی عذاب وجدان

وقتی بیاد از اونم دوست داشتنی تر میشه

ارث
از اونم دوست داشتنی تره

اتفاقا بچهای ناخواسته ب دنیا ک میان عزیزتر از قبلیا میشن

بیشتر از اونی که خودمون خواستیم البته من اینجوری نیستم ولی همسرم از در رفتارش مشخص کوچکه رو بیشتر دوست داره