سخت ترین تجربه ای که از این دوران داشتم آلاخون والاخون شدن از خونه مون و زندگی کردن تو خونه مادر یا مادرشوهرم بوده و هست،
حتی حالا که آتش بس شده همچنان بخاطر مادرشوهرم مادرشوهرم (که تنها هستن و همسرشون ۶ سال پیش فوت شده) شب ها اونجا هستیم

باتوجه به شرایطم که ۶ ماهه باردار هستم ( پرخطر) و دیابت دارم
گرمای هوا، به هم ریختگی هورمون ها،مصرف انسولین و دارو و ...
احساس میکنم تنهام و هیچکس من و شرایطم رو درک نمیکنه

عزیزم ببین شما چندروزه استرس داری منم همینقدر دوبرابرشو دارم
یه برادرشوهرمعتاددارم فحاشی میکنه
ببین من چی میکشم قلب برام نمونده دیگه
اینجا خونه پدرشوهرمه
اگر بلندشم اجاره نشینی نمیتونم اجاره بدم و بعدچندسال واقعا سختمه
دلمم اونقدر قوی نیست که با هارتو پورتاش دووم بیارم و نلرزم😢 ببین من چی میکشم پس

نینی بیاد از تنهایی در میای قول میدم انقدر برات عزیز بشه که ی ثانیه هم نتونی ازش دور بمونی 🫠اونموقع دورت هم هیچکس نباشه مهم نیست جون ی نینی داری که عاشقته

عزیزم سعی کن ازین دوران خیلی لذت ببری بعدا خیلی دلت تنگ‌میشه بخدا جدی میگم ....الان از همیشه بیشتر بچت بهت نزدیکه ...سعی کن اصلا غصه نخوری نینیت همش خنده های مامانشو ببینه اروم بشه خوب رشد کنه که ایشالله به دنیا بیاد تپلیی باشه 🤭😍