من خیلی دوتا بچه دوس دارم مثلا پسرم دوسالش بشه یکی دیگ بیارم اما ب شرایط ک فکر میکنم پشیمون میشم، دوباره حالت تهوع بارداری ، درد زایمان ، بدهیکل شدن، شب بیداری، محدودیت، خونه نشین شدن، مخصوصا واسه منی ک قبلا همش بیرون بودم سرکار میرفتم باشگا میرفتم
ب اینا ک فکر میکنم پشیمون میشم
شمایی ک بچه ی دو دارید شرایط براتون چجوریهم

منم
خیلی بهش فک میکنم
دلم نمیاد یکی بمونه
از طرفی حوصله درد سر و شلوغی و درگیر شدن ب بچه رو هم ندارم
حالا شاید بعد دو سال دلمون خاست باز

بچه سختی های خودش داره مخصوصا برای مادر ک پابند بچه میشه همه جورش
ولی ب ایندش فکر کن بزرگ میشن قد میکشن واردخونه ک میشن ادم عشق میکنه
همیشه بچه تک خوب نیست بچه دوتا باشه ک بدرد همدیگه بخورن بزرگ بشن غصه نخوره ک چرا تنها هست یه همدی داشته باشه

منم دوس دارم چون بنظر من اینجوری اختلافشون کم باشه با هم بزرگ میشن بعد هفت هشت سال حداقل دیگه یکم‌میتونی برا خودت باشی،ولی اگه بزاری اولی بزرگ شه بعد دومیو بیاری تا میای یکم استراحت کنی‌دوباره شروع میشه خونه نشینی،ادم برا بچه اولش محدود میشه دیگه یکی دیگه م بیاریم حداقل خونه نشینیشون با هم میشه😂

من بچه اول دخترمه هفته بعدی چهار سالشو پر میگنه پسرمم پنج ماهش میشه
من ک. خودم دومی اومد عشق بین خودمو و شوهرم خیلی بیشتر شد اصلا وقتی دوتاشون باهم خوابیدن یا شیرینکاری میکنن خودمو و شوهرم ذوق مرگ میشیم
خودم تصمیم. دارم بعدی رو پسرم دوسالش شد اقدام کنم
دلم میخواد بعدش دیگه برا خودم بشم عمل زیبایی تزریق ژل و... دیگه اگه اثر منفی رو باروری داشته باشن برام مهم نباشه

من احساس میکنم دیگه ادم که بچه دار میشه با بی بچه بودن خیلی همه چی فرق داره‌ اما دیگه یکی که داشنه باشی دومی هم خیلی چیزی رو عوض نمیکنه

من اولیم ۵ سالشه دومی ۷ ماه
همه این چیزا که گفتی هست و خونه نشینی بیشتر از همه ازار دهندس مخصوصا برا من که تو شهر غریبم تقریبا هیچ تفریحی ندارم و با مدرک دکترا خونه نشین شدم. البته من همیشه اولویتم بچه هامن نه خودم. شایدم درست نباشه کارم
اما فعلا دارم از بچه داری لذت میبرم با همه سختیاش

من تا نه سال خودم بچه نخواستم بعد نه سال هم خدا خواسته بود بچه ی دومم ولی نه شرایطش رو داشتم نه اعصابش و ولی دیگه آدم عادت می‌کنه