‌‌
‌ در کودکان زیر دو سال، بسیاری از رفتارهایی که برای والدین "نادرست" یا "لجبازانه" به نظر می‌رسند، در واقع واکنش‌های کاملاً طبیعی و متناسب با مرحله‌ی رشدی آن‌ها هستند. در این سن مغز کودک هنوز در حال شکل‌گیری‌ست، به‌ویژه بخش‌هایی که مسئول تنظیم هیجانات، درک احساسات دیگران و کنترل تکانه‌ها هستند. بنابراین کودک هنوز توانایی اشتراک‌گذاری، کنترل خشم، یا درک انتظارات اجتماعی را ندارد.

وقتی کودکی غذا را پرت می‌کند، یا خودش را روی زمین می‌اندازد، یا نمی‌خواهد کسی را ببوسد، این‌ها نشانه‌ی تربیت نادرست نیستند؛ بلکه نشانه‌ی سلامت روان و رشد طبیعی‌اند. کودک در این دوران در حال شناخت مرزها، کشف محیط و آزمودن استقلال خود است.

برخورد آرام، همراه با درک و پذیرش، نه تنها باعث شکل‌گیری رابطه‌ی ایمن با والدین می‌شود، بلکه به کودک این پیام را می‌دهد که احساسات و کنجکاوی‌هایش پذیرفته‌شده‌اند. این پایه‌ای برای رشد روانی سالم در سال‌های آینده خواهد بود.

مقالات مرتبط

سوال های مرتبط