از وقتی باردار شدم تا الان ک بچم شیش ماهشه شوهرم جای خودشو جدا کرده ،رابطه داریم اما بعدش میره جدا میخوابه ،خیلی حس بدی دارم چندبارم بهش گفتم ،خیلی رفتارش خنثی هست یه طوری رفتار میکنه انگار من اصلا وجود خارجی ندارم تو خونه ،اگه باهاش حرف نزنم یا بهش دست نزنم اون اصلااااا هیچ ارتباط کلامی و یا رابطه ای برقرار نمیکنه
کسی تجربه مشابهی داره

موضوع برای صحبت پیدا کنید ، من و شوهرم از صبح تا شب داریم رفتارهای اعضای خانوادمون رو تحلیل میکنیم😆😆من از کارهای غیر اخلاقی مامان اون میگم اون ازینکه مامان من درست تحویلش نگرفته میگه از خواهرش از برادرم از پسرعمه هاش از خاله هام و همینطوری روز میگذره🤣🤣

ما۸ماهه جدامیخوابیم چون کنارپسرم میخوابیدیهونزدیک بودبچه رو له کنه بخاطرهمین جداش کردم😂
من که خوشم نمیادکنارم باشه بچسبه بهم باکمی فاصله میخوابه

مردا شخصیتشون اینجوریه دلشون میخواد کسی کارشون نداشته باشه آزاد باشن اینم بر خلاف میل خانم هاست
اینجور وقتا که ساکتن باید ببینید علت چیه خستن ناراحتن یا حوصله ندارن یا اصلا هیچیش نیست فقط ساکته نقش ما خیلی مهمه اینجور وقتا

من هنوز خونمون نرفتم ببینم جدا میکنه یا نه وای قبلنا التماسم میکرد ک برم بغلش تا خابش ببره نکنه الان سرد شده باشه

شوهر منم همینجور شده از دوست نداشتن نیس شوهرمن خفگیش میکنه تو بغلش بخوابم بدخوابم هست وقتی حامله شدم میترسید بزنه به شکمم جاشو جدا کرد

منم اینجوری شده زندگیم
ولی دیگه اجازه ی رابطه رو نمیدم
واسه خودم ارزش قائل شدم
گفتم من برده ی جن سی نیستم فقط واسه رابطه منو بخوای
با اینکه خیلی بهم محبت میکنه ، از بچه مراقبت میکنه، غذا درست میکنه، تمیزی میکنه و ....
ولی چون جا خوابشو عوض کرد
خیلی بهم برخورده

شوهر منم قبل اینکه بچه بیاد همش میگف جدا بخوابم نزاشتم ولی خب اصلا ارتباط کلامی اینا نمیگیره اصلا تو حال خودشه باهاشم حرف میزنم انگار با دیوار حرف میزنم

اره دقیقا ما اینجوری بودیم منم جمع کردم رفتم موندم خونه بابام گفتم شبا ک تو نیستی منم تنها نمیتونم در هفته دو روز میاد سر میزنه برمیگرده