۱۱ پاسخ

🥲🥲🥲🥲🥲

والا من که شوهربیشعورم سردوتابارداریام نبود بعدحتی عرضه نداشت یه جعبه شیرینی بگیره گل توسرش بخوره

چرا نوشت هام جا به جا میشن 😑

نه من هردوتاشون همه مهم بود براشون کلی ذوقیدن الان سر بچم دومم خیلی اذیت شدم یک ماه بیمارستان بودم همه نگرانم بودن

خب گلم چون بچت کوچیکه برای همین منم دخترم دقیق همسن پسرت بود حامله شدم تا چهارماهگی به کسی نگفتم فقط منوشوهرم میدونستیم وقتی هم شوهرم به مادرش گفته بود مادرش گفته زینب با جاریش چشم توهم چشمی دارن 😔
بعد منم گفتم مگه بچمو جاریم بزرگ میکنه یا ۹ماه تو شکمش نگه میداره که من باهاش چشم توهم چشمی داشته باشم بعد قسم میخورد من نگفتم 🤣

خب بیچاره‌ها چقد توجه کنن شاید ما خواستیم هرسال بچه بیاریم🤣🤣🤣 بقول دختر داییم بچه اول مهم ادم خوشحال میشه واسه مردم ولی دیگه جذاب نیست حامله شدنشون😂

والا من بچه اولم دوستم نداشتن الانم هیچکی براش مهم نیس

خخخخ منظورت از همه کیه خب همین شوهرت هوات داشته باشه اوکیه بقیه معلومه ک ب فکر آدم نیستن

دیگه ی چیز عادی میشه 😃😃😃

آره چون‌بچه نداریم. نگرانن. الان دیگه خیالشون راحته

عزیزمممم
نی نی داری😂😂

سوال های مرتبط

مامان نازنین و یاسمین مامان نازنین و یاسمین ۲ سالگی
مامان ایلیا مامان ایلیا ۱ سالگی
موردی که زیاد تو گهواره باهاش مواجه میشم و دوست داشتم درموردش بنویسم آوردن فرزنددوم با فاصله سنی کم از بچه اول هست.روی صحبتم با اونایی هست که هنوز بچه اولشون زیر بیست ماه هستن و باردار میشن.
قطعا همه این جمله رو زیاد شنیدیم که"فلان چیز ریشه در کودکی داره!" خیلی از آسیب های نسل ما ریشه در کودکیمون داره که بخشیش بخاطر فاصله کم از خواهر و برادرامون هست.باتوجه به رشته تحصیلی و شغلم موارد زیادی از آسیب های روحی مثل استرس بالا؛خجالت؛ عدم عزت نفس؛ علاقه به خود بزرگ بینی و...میبینم که بعد از جلسات مشاوره متوجه میشیم که ناشی از همین مورده. شنیدین میگن بچه های اول مسئولیت پذیرتر و دلسوزترن. درستم هست در ۸٠درصد بچه های اول این موارد صدق میکنه ولی آیا اینا نکات خیلی مثبتن؟ خیر... اینا بخاطر زود بزرگ شدن بچه های اول بعد از اومدن بچه دوم یا سوم هست. چون بچگی نکردن و مجبور شدن زود بزرگ بشن. هرچند سنی نداشتن ولی همه به چشم بزرگتر دیدنشون که تو بزرگ شدی نباید فلان کارو انجام بدی؛ تو بزرگتری تو دعوا تو کوتاه بیا؛ تو بزرگ شدی باید حواست به کوچیکتره باشه و....به همون نسبت بچه دوم آسیب میبینه به شکلهای دیگه؛ چون تاپیک محدودیت کلمه داره نمیتونم بنویسم.
تعداد بالا بچه اوردن اونم تو شرایط الآن کشور هنر نیست بلکه خوب وقت گذاشتن برای بچه ها هنره. اگر روزی رسید که حس کردی تمام و کمال به روح و جسم بچه اولت میرسی به اندازه کافی براش کتاب میخونی باهاش بازی میکنی؛ حواست به رشد جسمی و روحی و عقلیش هست؛ میتونی دوتا بچه با دوتا نیاز مختلف رو هندل کنی اونموقع به بچه دار شدن مجدد فکر کنین خواهشا. بیشتر هم منظورم نیازهای روحی و فکری هست.همه بچه ها بزرگ میشن اون چیزی که مهمه وقت گذاشتن برای آموزششون هست