هروقت بچه نوزاد میبینم دام میره براش ولی فقط از دور حتی تقاضای بغل کردنشم ب خودم اجازه نمیدم چون واقعا بچهام نوزادی های وحشتناکی داشتن رفلاکس کولیک ازهمه بدتر از یازده شب تا پنج صب بیداربودن از بدو تولد تا چهارماهگی تمام هنوزم ک فکر میکنم دگ حامله نیستم قند تودلم اب میشه شوهرم میگ ی بچه دگ پسرررر بیاریم منم میگم ن بسه الان نه میگه ده سال دیگه ولی واقعا تنهاخاستم ازخدااینکه ب اونایی ک ارزوشو دارن بده چون بچهای من ب شدت بدن نوزادی های خیلی وحشتناک سختی دارن🥺🥺الان دخترخاهرشوهرمم میبینم بابچه هفت ماهه الان دوباره پنج ماهه حاملس بغضی میشم چ راه سختی داره ولی خدا شانس میده از در صدا درمیاد ازین بچه نه 😩😩🥴🥴

عزیزم منکه به دومی آوردن هم فکرنمیکنم. اماطفلی دخترم میگه مامان عیدنی نی داریم.، 😁

من بهترین حاملگی رو داشتم هیچ مشکلی نداشتم نه از جسمی نه روحی.پسرمم اصلا کولیک اینا نداشت خوابشم از اول اوکی بود مثل من خوب میخوابید.ولی هیچ کمکی نداشتم از ۱۰ روزگی پسرم همچی با من بود‌ با اینکه بچه امم پسر خوبیه شیطون بود ولی خوب عاقلم بود در کنارش.ولی با اینکه بچه دوست دارم احساس میکنم دیگه هیچوقت توان ی بچه دیگه بزرگ کردن ندارم.و کار اشتباهیه اوردنش

وای یعنی دوماه بعد باردارشده جه احمق ببخشین ها خودش و بدنش داغون میشه خوب نیست که هرچی بچش آروم باش

منم دخترم از ۱۱ شب تا ۶ صبح نمیخابید چون بچه اولم بود شوهرم از ساعت ۱۱ شب تا۳ شب دخترمو نگه می‌داشت من میخابیدم ولی دومی دنیا اومد خیلی سختی کشیدم والان سختی میکشم شوهرم هیچ کمکی نمیکرد بچم زردی داشت شب تاصبح نق میزد دخترمم کوچک توی خونه راه میرفت شوهرم میگرفت میخابید حتا پسرم دوماه نشده بود شوهرم کتکم زد که چرا غر میزنی وبچه ها نمیخابن الانم بچه های کوچک ازدور میبینم خوبه ولی میگم غلط کنم دیگه بچه بیارم

من ک دیگ از بچه ها فراریم

منم سردوقلوهام پیرشدم دقیقاتاطلوع آفتاب گریه میکردن،میگفتم به خداخواب ندارن هیچ کس باورنمیکردتااینکه۴۶روزگیشون اومدم خونه مامانم تافهمیدن اوضاع ازچه قرار🤕😅

عزیزم بچه ها با هم فرق دارن.من دختر بزرگم تا ی سالگی خیلی خواب شبش بد بود و مدام شیر میخورد اما دومی از دوماهگی ماشاالله خودش میخوابه تا ۶صب.ان شاالله که خیره بلاخره بهشت ب خاطر سختیای بچه داری زیر پای مادرانه دیگه