مامانا من یه مشکل دارم ممنون میشم اگه حال داشتین راهنماییم کنین
وقتی میریم بیرون پسرم همش علاقه داره که با بچه ها مخصوصا از خودش یکم بزرگترا دوست بشه و بازی کنه
وقتی اون بچه میخواد بره خونشون پسرم همش گریه میکنه و میگه من دوسش داشتم ، این وابستگی طبیعیه ؟
به خودمم خیلی وابسته س و هیچ جا بدون من نمیمونه
اگه جایی بریم بچه ها باهاش دوست نشن با بازی نکنن همش گریه میکنه و میگه چرا با من بازی نمیکنن ؟؟
این ضعیف بودن و حساس بودنش به نظرتون طبیعیه ؟
امروز انقدر گریه کرده که از سردرد دارم میمیرم
خیلی ناراحتم میگم کجای ترییتم اشتباه بوده که بچه از نظر روحی انقدر ضعیف شده

طبیعیه بنظرم بچه منم اینجوریه فکرمی‌کنم بخاطر اینه که بچها ی بزرگتر از خودش باهاش حرف میزنن بیشتر خوشش میاد

انقد حساس نشو خب شاید تنهاس اگ شرایطش رو داری برو مشاوره چون دختر مم اصلا با غریبه ها خو نمیگیره همش دوس داره با کسی ک قبلا میشناسه و ما تاییدش میکنیم بازی کنه مثلا پسر جاریم بد دهنه گفتیم هر چ اون گف تو نگو اونم چن وقته میگه من دیگه با اون بازی نمیکنم

عزیزم تو جایی اشتباه نکردی
ببرش مهد یا کلاس خیلی خوبه که دوست داره دوست بشه حالا ما برعکسیم

اینم بگم که من خودم تک فرزند بودم و شوهرم یه خواهر داره که بچه نداره
یعنی کلا خانواده ی کن جمعیتی هستیم و دور و ورمون بچه ی کوچیک که همبازی پسرم باشه نیست